صالح بن محمد بن عمرو اسدی بغدادی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعلی صالح بن محمد بن عمرو بن حبیب بغدادی بخاری اسدی، ملقب به جزره. در سال ۲۱۰ه در کوفه[۱] یا ۲۰۵ه در بغداد[۲] متولد شد. در بخارا سکونت کرد و برای کسب دانش و اخذ حدیث به بلاد مختلف از جمله شام، مصر و خراسان سفر کرد و از بزرگانی چون یحیی بن معین، سعید بن سلیمان، ابونصر تمار[۳] و احمد حنبل حدیث شنید. مسلم بن حجاج، احمد بن علی بن جارود اصفهانی و خلف بن محمد خیام از وی روایت کرده‌اند.
گویند: علت ملقب شدن وی به «جزره» آن بود که در هنگام قرائت بر بعضی از مشایخ، کلمه «خَرزَة» را به اشتباه «جَزَرة» خواند. صالح بن محمد را به عنوان حافظ بزرگ، حجت و محدث شرق ذکر کرده‌اند. برخی بر این باورند که او در عصر خودش در عراق و خراسان از جهت حافظه همانندی نداشت، تا آنجا که مدتی در ماوراءالنهر به کمک حافظه خود حدیث نقل کرد و اشتباهی از او گرفته نشد.
صالح در سال ۲۵۳ه به نیشابور رفت و بعد از مدتی به مرو سفر کرد و در سال ۲۶۶ه به بخارا رفت و مورد توجه امیر اسماعیل بن احمد سامانی قرار گرفت و در همان جا ازدواج کرد.[۴]
خطیب بغدادی او را ثقه، عارف، صدوق و شوخ طبع معرفی کرده است.[۵] کتاب‌های النوادر، تفسیر القرآن و الجرح و التعدیل آثار اوست.[۶] او در ذی حجه سال ۲۹۳ یا ۲۹۴ در بخارا درگذشت[۷].[۸]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
