در روایات از دعوت به باطل تعبیر به "صدای زمینی" و از دعوت به حق، تعبیر به "صدای آسمانی" شده است. امام صادق (ع) درباره "صیحه آسمانی" که از نشانههای حتمی ظهور است میفرماید: "در ابتدای روز، گویندهای در آسمان ندا میدهد: آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. پس از آن در پایان روز، شیطان -که لعنت خدا بر او باد- از روی زمین فریاد میکند که حق با عثمان و پیروان اوست. پس در این هنگام، باطلگرایان به شک میافتند"[۱]. همزمان با شنیده شدن صدای آسمانی و یا کمی پس از آن، در روی زمین نیز صدایی شنیده میشود. ندا دهنده شیطان است که مردم را به گمراهی فرا میخواند و میکوشد با ایجاد تردید در مردم، آنها را از حمایت مهدی (ع) و اجابت دعوت آسمانی بازدارد[۲][۳].