ظن
(تغییرمسیر از ظنّ)
ظن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ظن در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ظَن: گمان، تصور و پندار بی‌دلیل درباره کسی یا چیزی وقتی که به مرحله یقین نرسد، گمان‌های بی‌دلیل. در قرآن از گمان بد درباره دیگران نهی شده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ...﴾[۱] و توصیه شده که به خدا و رحمت او خوشبین باشید.
سوءظن و حسن ظن (خوش‌گمانی و بدگمانی) از مسائل مهم اخلاقی است که در زندگی فردی و اجتماعی انسان تأثیر دارد. انسان تا وقتی دلیلی بر بدی کسی ندارد نباید به او بدبین باشد. از کارهای که موجب بدگمانی دیگران می‌شود باید پرهیز کرد[۲].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ای مؤمنان! از بسیاری از گمان‌ها دوری کنید که برخی از گمان‌ها گناه است؛ سوره حجرات، آیه ۱۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.