عبدالرحمن بن خالد بن ولید

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از عبدالرحمان بن خالد)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«عبدالرحمن» فرزند خالد بن ولید نیز مانند پدرش از دشمنان امیرالمؤمنین بود. وی از طرف عثمان، والی حمص از بلاد شام بود[۱]. در جریان جنگ صفین، پرچمِ شام در دست او بود و این در حالی بود که برادرش مهاجر در سپاه امیرالمؤمنین حضور داشت[۲]. عبدالرحمان آن چنان در حقِ امیرالمؤمنین بدی کرده بود که آن حضرت در قنوت نماز خود، او و چند نفر دیگر را لعن کرد[۳].

وی در مدت خلافت معاویه، همچنان والی حمص بود و در سال ۴۶ به وسیلهٔ زهری که معاویه به او داد، کشته شد و این پس از آن بود که اطرافیان معاویه به او توصیه کرده بودند که عبدالرحمان را به ولایت‌عهدی خود برگزیند و معاویه با برداشتن او از سر راه، امر ولایت‌عهدی را به پسرش یزید واگذاشت[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۲۱؛ ابن کثیر، البدایة والنهایه، ج۷، ص۱۶۶.
  2. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۵۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۳، ص۴۳۶؛ ابن عماد، شذرات الذهب، ج۱، ص۵۵.
  3. نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ص۵۵۲؛ علوی، محمد بن عقیل، النصائح الکافیة لمن یتولی معاویه، ص۲۶.
  4. بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۱۱۸؛ یعقوبی، ابن واضح، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۲۳؛ ابن حجر، الاستیعاب، ج۲، ص۳۷۳.
  5. جعفری، یعقوب، مقاله «قاسطین»، دانشنامه امام علی ج۹ ص ۱۴۶.