عبدالله فرزند پیامبر خاتم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

به گفته ابن سعد، عبدالله دومین فرزند پیامبر (ص) بود. وی در مکه درگذشت و چون پس از بعثت به دنیا آمده بود، طیب و طاهر خوانده شد و پس از مرگ او بود که عاص بن وائل، پیامبر (ص) را ابتر خواند[۱]. ابن هشام از عبدالله نام نبرده است[۲] و بیهقی نیز روایاتی را نقل کرده است که وجود پسرانی غیر از «قاسم»، «طاهر» و «طیب» را چندان تأیید نکرده‌اند[۳]. هرچند از نظر برخی از محققان، «طیب» و «طاهر» لقب عبدالله است[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری ج۱، ص۱۳۳.
  2. ابن هشام، السیرة النبویه ج۱، ص۱۲۲.
  3. بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوة ج۲، ص۶۸-۶۹.
  4. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۵۰.
  5. محرمی، غلام حسن، مقاله «برادران و خواهران فاطمه»، دانشنامه فاطمی، ج۱، ص ۱۱۴.