عصمت امام در حدیث امام سجاد چگونه توصیف شده است؟ (پرسش)
| عصمت امام در حدیث امام سجاد چگونه توصیف شده است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ عصمت |
| مدخل بالاتر | عصمت امام |
| مدخل اصلی | عصمت امام در معارف و سیره سجادی |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
عصمت امام در حدیث امام سجاد چگونه توصیف شده است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث عصمت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی عصمت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین دکتر فاریاب در کتاب «عصمت امام» در این‌باره گفته‌‌اند:
«به دلیل شرایط حاکم بر عصر امام سجاد(ع) و اختناق موجود در آن دوره، روایات منقول از آن حضرت در باب اوصاف، شئون و مقامات اهل بیت(ع) که عصمت نیز از جمله آنهاست، بسیار انگشت شمار است. از آن حضرت نیز امام سجاد (ع) پس از پایان قیام خونین عاشورا هنگامی که به کوفه و شام رفت، اوضاع را برای ترویج عقاید حقه اهل بیت (ع) مناسب دید و در برخی از خطبه‌ها یا مناظرات بر عصمت آنان تأکید می‌کرد.
برخی از این روایات عبارت‌اند از:
- در مجلس یزید هنگام بحث با پیرمرد شامی که از مقام اهل بیت آگاه نبود، فرمود: آیا آیه ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾[۱] را خوانده‌ای؟ پیرمرد شامی پاسخ مثبت داد. امام (ع) تأکید کرد که آن اهل بیت ماییم. پس از آن، پیرمرد شامی ساکت و پشیمان شد و از گفته خود توبه کرد و گفت: «خدایا من از گفته خود و از بغض اهل بیت توبه می‌کنم»[۲].
- افزون بر آن، درباره این دوران روایت بسیار ارزشمندی را از امام سجاد (ع) به دست آوردیم که مضمون آن در هیچ یک از روایت‌های امامان پیشین (ع) نبود. این روایت دربردارنده نکات بسیار مهمی در بحث عصمت است. یزید بن حسن کحال، غلام زید بن علی از پدرش نقل می‌کند که امام موسی کاظم از امام صادق و ایشان از امام باقر و ایشان از امام سجاد (ع) نقل می‌کنند که فرمود: «الْإِمَامُ مِنَّا لَا يَكُونُ إِلَّا مَعْصُوماً وَ لَيْسَتِ الْعِصْمَةُ فِي ظَاهِرِ الْخِلْقَةِ فَيُعْرَفَ بِهَا وَ لِذَلِكَ لَا يَكُونُ إِلَّا مَنْصُوصاً فَقِيلَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا مَعْنَى الْمَعْصُومِ فَقَالَ هُوَ الْمُعْتَصِمُ بِحَبْلِ اللَّهِ وَ حَبْلُ اللَّهِ هُوَ الْقُرْآنُ لَا يَفْتَرِقَانِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ الْإِمَامُ يَهْدِي إِلَى الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ يَهْدِي إِلَى الْإِمَامِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ﴿إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ﴾»[۳].[۴]؛ «از خاندان ما جز معصوم، شخص دیگری نمی‌تواند امام باشد، و عصمت صفتی نیست که در ظاهر بدن باشد تا شناخته شود، به همین جهت امام نیست مگر کسی که منصوص [از جانب خدا] باشد. شخصی عرض کرد: ای فرزند گرامی رسول خدا، معنی معصوم چیست؟ فرمود: معصوم شخصی است که به علت چنگ زدنش به ریسمان الهی و جدا نشدنش از آن، هرگز به گناهی آلوده نمی‌شود، و رشته محکم خدا، قرآن است که آن دو تا روز قیامت از یکدیگر جدا نمی‌شوند، و تا رستاخیز، امام به قرآن هدایت می‌کند، و قرآن به امام، و این است فرموده خدا: ﴿إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ﴾[۵].[۶]
نکات به دست آمده از این روایت درباره مسئله عصمت، عبارت‌اند از:
- شرط امامت یک امام از خاندان اهل بیت، معصوم بودن اوست؛
- معصوم، کسی نیست که به طور جبری و قهری از گناه اجتناب کند، بلکه اختیار وی نیز در این امر دخیل است؛
- عصمت، مقوله‌ای نیست که بتوان آن را در ظاهر فرد دید. از این رو، برای شناخت فرد معصوم، باید نص بر امامت او وجود داشته باشد؛
- همراهی امام و قرآن، دلیل دیگری بر عصمت متصدی منصب امامت است که امام سجاد (ع) بر آن تأکید کرده است؛
- حقیقت عصمت، اعتصام و چنگ زدن به حبل الهی است که البته امام (ع) به دلیل تقیه یا ناآشنایی جامعه آن روز، آن را به قرآن منحصر می‌کند.
ویژگی این روایت آن است که در مقام تفهیم این آموزه است که فارغ از اینکه مصداق امام چه کسی است، شرط متصدی منصب امامت، داشتن خصیصه عصمت است. به دیگر بیان، این روایت ناظر به شرایط و صفات امام در مباحث امامت عامه است. ویژگی برجسته دیگر این روایت آن است که امام (ع) به زیبایی به تبیین رابطه عصمت و لزوم نص بر امامت پرداخته‌اند و از این رو، باید گفت که آموزه‌های شیعی در این باره پیش از آنکه برخاسته از تفکرات متکلمان یا دیگر اندیشمندان شیعه باشند، پشتوانه‌ای روایی دارند.[۷].
منبع‌شناسی جامع عصمت
پانویس
- ↑ «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ احمد بن اعثم کوفی، الفتوح، تحقیق علی شیری، ج۵، ص۱۳۰.
- ↑ «بی‌گمان این قرآن به آیین استوارتر رهنمون می‌گردد و به مؤمنانی که کارهای شایسته انجام می‌دهند مژده می‌دهد که پاداشی بزرگ دارند» سوره اسراء، آیه ۹.
- ↑ محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، معانی الاخبار، ص۱۳۲؛ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج۲۵، ص۱۹۴.
- ↑ «بی‌گمان این قرآن به آیین استوراتر رهنمون می‌گردد و به مؤمنانی که کارهای شایسته انجام می‌دهند مژده می‌دهد که پاداشی بزرگ دارند» سوره اسراء، آیه ۹.
- ↑ محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، معانی الأخبار، ص۱۳۲.
- ↑ فاریاب، محمد حسین، عصمت امام، ص ۱۵۸.