علی بن میمون صائغ کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوالحسن علی بن میمون صائغ کوفی، ملقب به ابوالاکراد از اصحاب امام باقر، امام صادق[۱] و امام کاظم(ع) بود[۲] و از امام سجاد،[۳] امام صادق و امام کاظم(ع) روایت کرده و محدثانی چون عبیس بن هشام[۴] و حسن بن محمد بن سماعه از او روایت نمودند.[۵] ابن داوود بعضی از روایات نقل شده از ابوالحسن را قابل اعتماد ندانسته است،[۶] ولی بیشتر رجال‌نویسان بنا به دعای امام صادق(ع) در حق وی،[۷] روایات ایشان را قابل قبول دانسته‌اند. ابوالحسن ظاهراً عمر طولانی داشت و زمان امام رضا(ع) را نیز درک کرد،[۸] ولی اینکه تا قرن سوم زنده بوده باشد، اطلاع نداریم. کتاب الحدیث اثر برجای مانده از اوست.[۹].[۱۰]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی ۱۶و۲۵.
  2. رجال ابن داوود ۲۵۲.
  3. معجم رجال الحدیث ۱۲/۲۱۰.
  4. رجال النجاشی ۲/۱۰۶.
  5. الفهرست (طوسی) ۹۴.
  6. رجال ابن داوود ۲۵۲.
  7. اختیار معرفة الرجال ۳۶۶.
  8. معجم رجال الحدیث ۱۲/۲۱۰.
  9. الذریعه ۶/۳۵۱.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۳.