عیسی بن عمر نحوی ثقفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوعمر عیسی بن عمر بصری ثقفی اهل یکی از روستاهای بصره بود[۱] و در قبیله ثقیف اقامت گزید و از موالی خالد بن ولید به شمار می‌‌رفت. از عون بن عبدالله بن عتبه، عبدالله بن ابی اسحاق حضرمی[۲] و عاصم جحذری روایت کرده و از مشایخ سیبویه و خلیل به شمار می‌‌رفت. وی قرائت را از عبدالله بن ابی اسحاق حضرمی، و روایت را از عبدالله بن کثیر اخذ کرده است.

ابوعمر از بزرگان علم نحو به شمار می‌‌رفت و راویانی همچون عبدالملک بن قریب اصمعی،[۳] شجاع البلخی و هارون اعور[۴] از وی نقل حدیث نموده‌اند. ایشان در نقل روایات، فردی مورد اعتماد بود.[۵] وی بیش از هفتاد تألیف داشته که تنها دو اثر «الجامع» و «الاکمال» باقی مانده است.[۶]

نخستین کسی که نحو را تهذیب و مرتّب کرد، دارای تفسیرهای نحوی برای قرآن[۷].[۸] در سال ۱۴۹[۹] یا ۱۵۰[۱۰] و یا پس از ۱۶۰هـ درگذشت [۱۱].[۱۲]

منابع

پانویس

  1. غایة النهایه ۱/۶۱۳.
  2. معجم الادباء ۱۶/۱۴۶.
  3. تاریخ الاسلام ۹/۵۶۱.
  4. الجرح و التعدیل ۶/۲۸۲.
  5. سیر اعلام النبلاء ۷/۲۰۰.
  6. کشف الظنون ۱/۵۷۶.
  7. ر. ک: نویهض، معجم المفسرین، ج۱، ص۴۰۸.
  8. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۷.
  9. سیر اعلام النبلاء ۷/۲۰۰.
  10. بغیة الوعاة ۲/۲۳۸.
  11. تاریخ الاسلام ۹/۵۶۳.
  12. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۹۳.