غسان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«غسان» نام آبی است که بنی مازن بن ازد بن غوث که همان انصارند و بنی جفنه و خزاعه بر آن فرودآمدند، و بدان نامیده شدند.[۱] برخی هم غسان را آبی در یمن بین رمع و زبید[۲] و برخی غسان را نام چهارپایی گفته‌اند که در این آب افتاد و این آب را بواسطه افتادن این حیوان، بدین نام خوانده‌اند.[۳] بعضی هم از غسان به عنوان آبی در سد مأرب که مشربه فرزندان مازن بن اسد (ازد) بن غوث بود، معرفی کرده‌اند.[۴] همچنین گفته شده که غسان آبی است در مشلل نزدیک جحفه و کسانی که از آب آن استفاده می‌کردند به جهت انتساب به آن غسان نامیده می‌شوند از این رو فرزندان مازن بن ازد بدین نام خوانده شده‌اند.[۵] این مکان امروز محلی شناخته شده نیست.[۶]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۰۳. نیز ر. ک. قاسم بن سلّام، کتاب النسب، ص۲۹۳.
  2. ابن کلبی، جمهرة النسب، ص۶۱۵. اما یاقوت حموی بر این سخن ابن کلبی که غسان را آبی در یمن نزدیک سد مأرب معرفی کرده و آن را مشربه فرزندان مازن بن ازد بن غوث دانسته که در کنار آن ساکن شدند، محل اشکال دانست و آورده همان گونه که ابن کلبی در جمهرة النسب گفته، ایشان از غسان نیستند. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۰۴)
  3. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۰۳.
  4. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۹.
  5. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۹.
  6. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۲۶.