غمیر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

این واژه اسم تصغیر «غمر» به معنای «آب کثیر» است و چون آب در این موضع در مقایسه با منطقه غمر به فراوانی یافت نمی‌شد، از این رو بدان غمیر گفته‌اند.[۱] این مکان موضعی است بین ذات عرق و بستان.[۲] همچنین از غمیر به عنوان موضعی در دیار بنی کلاب نزدیک الثلبوت نام برده شده است.[۳] ضمن این که برخی هم آن را موضعی در بلاد بنی عقیل[۴] و بعضی هم از محلی به نام غمیر الصلعاء به عنوان یکی از آبهای أجإ – یکی از کوه‌های طی - در نزدیک الغریّ یاد کرده‌اند.[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۳ به نقل از ابن کلبی.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۳.
  3. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۳.
  4. بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۴.
  5. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۳.
  6. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۲۸.