فضائل امام کاظم

مقدمه

اهل بیت رسول خدا(ص) و امامان شیعه، انسان‌های پاکیزه‌ای هستند که خدای متعال به پاکی آنان گواهی داده است. آنان در جوامعی که زندگی می‌کردند، از فضائل و مناقب خویش به اندازه‌ای به یادگار گذاشته‌اند که جماعتی از بزرگان سنی و شیعه، تحت تأثیر آن فضائل به بازگویی آنها اشتیاق نشان دادند و به بیان فضائل آنان پرداخته‌اند.

جایگاه و مناقب و فضائل امام کاظم(ع) نیز مانند دیگر ائمه(ع) سبب شده است تا عالمان بسیاری با گرایش‌های مختلف و حتی دشمنانش به تمجید و ذکر مناقب آن حضرت بپردازند.

در منابع شیعی جایگاه رفیع آن حضرت را با عبارتی مانند عابدترین فرد روزگار خویش^[۱]، دارنده همه کمالات^[۲]، وصف شده است. شیخ مفید در این باره گوید: آن حضرت در صفات و سجایای اخلاقی مانند زهد، تقوا، عبادت، علم، سخاوت و کرم، سر آمد روزگار خویش بود و در این بهره‌مندی از این صفات کسی به آن حضرت نمی‌رسید^[۳]. به جهت گذشت و بردباری‌اش کاظم لقب گرفت^[۴].^[۵]

منابع

پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲

پانویس

↑ یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۴۱۴؛ ابن خلدون، العبر، ج۱، ص۲۲۲.
↑ شوشتری، إحقاق الحق، ج۲۸، ص۵۶۷.
↑ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۴.
↑ اربلی، کشف الغمة، ج۲، ص۷۴۳؛ بردی اتابکی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۴۰۵.
↑ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ ص ۱۸.

[1] یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۴۱۴؛ ابن خلدون، العبر، ج۱، ص۲۲۲.

[2] شوشتری، إحقاق الحق، ج۲۸، ص۵۶۷.

[3] مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۴.

[4] اربلی، کشف الغمة، ج۲، ص۷۴۳؛ بردی اتابکی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۴۰۵.

[5] پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ ص ۱۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]