قصر مشید

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

﴿وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِيدٍ[۱]. قصر به معنی خانه و عمارت است. طبرسی فرموده: قصر خانه ایست دارای حصار که در آن مقصور محبوس است. در این آیه می‌خواهد بگوید: «چه بسیار قصرهای پر شکوه و کاخ‌های سر به آسمان کشیده و به صورت زیبا گچ‌کاری شده، ویران گشتند و صاحبانش به دیار عدم شتافتند»[۲]. به قول تفسیر المیزان «مقصود از کاخ نشین‌ها شهری‌هایند»[۳]. از آنجا که قصر مفرد است پس به یک مکان نظر دارد به کار بردن بئر معطله قبل از قصر مشید، ذهن آدمی را به مکان جغرافیایی حضرت هود و قوم عاد می‌برد. قوم عاد در احقاف زندگی می‌کردند و احقاف جایی است در جنوب جزیره العرب (عربستان).[۴]

منابع

پانویس

  1. «و (بسا) چاه‌هایی فرو نهاده و کاخ‌هایی بلند» سوره حج، آیه ۴۵.
  2. تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۱۴۰.
  3. تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۵۷۷.
  4. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۶۹۴.