ماهیت وحی در حکمت اسلامی (مقاله)
ماهیت وحی در حکمت اسلامی عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی پدیده وحی از دیدگاه فلاسفه اسلامی میپردازد. این مقاله ۲۶ صفحهای به قلم عبدالحسین خسروپناه نگاشته شده و در فصلنامه قبسات (شماره ۴۷، بهار ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]
ماهیت وحی در حکمت اسلامی | |
---|---|
![]() | |
رتبه علمی | علمی پژوهشی |
زبان | فارسی |
نویسنده | عبدالحسین خسروپناه |
موضوع | وحی، وحی در حکمت اسلامی |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه قبسات |
وابسته به | پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۷ |
شماره | ۴۷ |
شماره صفحات | از صفحه ۵ تا ۳۰ مجله |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود مینویسد: «برخی از نویسندگان، وحی را نوعی الهام و شعر و تجربه دینی زاییده فرهنگ زمانه دانستهاند؛بهگونهای که نمیتوان صدق معرفتشناختی را بدان نسبت داد. طرفه آنکه این ادعا به فیلسوفان مسلمان نسبت داده میشود. این نوشتار بر آن است تا اثبات کند وحیشناسی فیلسوفان اسلامی به شدت با نظریه تجربه دینی و شاعرانه وحی رسالی و قرآنی مخالف است و آن را حقیقتی الهی میداند».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود مینویسد: «بر این اساس، وحی الهی و آسمانی، زمانی تحقق مییابد که پیامبر از مرحله عقل بالقوه و عقل بالملکه و عقل بالفعل بگذرد و به عقل مستفاد برسد و با عقل فعال ارتباط برقرار کند، ولی هیچگاه وجود پیامبر، از نظر فیلسوفان مسلمان تولیدکننده فاعلی وحی به شمار نمیآید. چگونگی تولید وحی جزئی و وحی کلی، یکی دیگر از مباحث این مقاله است که از دیدگاه ابنسینا، شیخ اشراق و ملا صدرا تبیین شده است».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- ماهیت وحی در حکمت مشاء؛
- ماهیت وحی نزد فارابی؛
- ماهیت وحی نزد ابنسینا؛
- ماهیت وحی در حکمت اشراق؛
- ماهیت وحی در حکمت متعالیه:
- مبدأ فاعلی وحی؛
- مبدأ قابلی وحی؛
- نتیجهگیری؛
- منابع و مآخذ.