ماهیت وحی در حکمت اسلامی (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
ماهیت وحی در حکمت اسلامی
رتبه علمیعلمی پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهعبدالحسین خسروپناه
موضوعوحی، وحی در حکمت اسلامی
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه قبسات
وابسته بهپژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۸۷
شماره۴۷
شماره صفحاتاز صفحه ۵ تا ۳۰ مجله
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

ماهیت وحی در حکمت اسلامی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی پدیده وحی از دیدگاه فلاسفه اسلامی می‌پردازد. این مقاله ۲۶ صفحه‌ای به قلم عبدالحسین خسروپناه نگاشته شده و در فصلنامه قبسات (شماره ۴۷، بهار ۱۳۸۷) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «برخی از نویسندگان، وحی را نوعی الهام و شعر و تجربه دینی زاییده فرهنگ‌ زمانه دانسته‌اند؛به‌گونه‌ای که نمی‌توان صدق معرفت‌شناختی را بدان نسبت داد. طرفه‌ آنکه این ادعا به فیلسوفان مسلمان نسبت داده می‌شود. این نوشتار بر آن است تا اثبات‌ کند وحی‌شناسی فیلسوفان اسلامی به شدت با نظریه تجربه دینی و شاعرانه وحی‌ رسالی و قرآنی مخالف است و آن را حقیقتی الهی می‌داند».
  • نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «بر این اساس، وحی الهی‌ و آسمانی، زمانی تحقق می‌یابد که پیامبر از مرحله عقل بالقوه و عقل بالملکه و عقل‌ بالفعل بگذرد و به عقل مستفاد برسد و با عقل فعال ارتباط برقرار کند، ولی هیچ‌گاه‌ وجود پیامبر، از نظر فیلسوفان مسلمان تولیدکننده فاعلی وحی به شمار نمی‌آید. چگونگی تولید وحی جزئی و وحی کلی، یکی دیگر از مباحث این مقاله است که از دیدگاه ابن‌سینا، شیخ اشراق و ملا صدرا تبیین شده است».[۱]

فهرست مقاله

  • چکیده؛
  • مقدمه؛
  • ماهیت وحی در حکمت مشاء؛
  • ماهیت وحی نزد فارابی؛
  • ماهیت وحی نزد ابن‌سینا؛
  • ماهیت وحی در حکمت اشراق؛
  • ماهیت وحی در حکمت متعالیه:
    • مبدأ فاعلی وحی؛
    • مبدأ قابلی وحی؛
  • نتیجه‌گیری؛
  • منابع و مآخذ.

دربارهٔ پدیدآورنده

عبدالحسین خسروپناه
حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه (متولد ۱۳۴۵ ش، دزفول)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، حسین وحید خراسانی، ناصر مکارم شیرازی، عبدالله جوادی آملی و حسن حسن‌زاده آملی پیگیری کرد. امامت جمعه موقت دزفول، ریاست مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، دبیری هیئت حمایت از کرسی‌های نظریه‌پردازی، نقد و مناظره، مسئولیت اداره پژوهشی معاونت پژوهشی نهاد رهبری در دانشگاه‌ها و قائم مقامی مركز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزه علمیه قم از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه به تدریس در دانشگاه نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «آسیب‌شناسی جامعه دینی»، «کلام نوین اسلامی»، «پلورالیزم دینی و سیاسی»، «جامعه علوى در نهج‌البلاغه»، «نقد روش‌شناسی نظریه علمای ابرار با تأکید بر کتاب مکتب در فرآیند تکامل»، «مشروعیت حكومت ولایى»، «ماهیت وحی در حکمت اسلامی»، «نقش تأویل‌گرایی در پیدایش واقعه کربلا»، «تمدن اسلامی» و «اصلاحات از منظر امام على (ع)» برخی از این آثار است.[۲]

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون