مجسمه
مقدمه
آنان کسانی بودند که اعتقاد داشتند خداوند جسم دارد. در زمان امام هادی(ع) برخی از این افراد چنین ادعایی را مطرح کردند، اما با مقابله شدید امام هادی(ع) و مخالفت آن حضرت روبه‌رو شدند. از جمله آنکه ابراهیم بن محمد همدانی در این باره به امام هادی(ع) نوشت: دوستداران شما در این ناحیه درباره توحید دچار اختلاف شده‌اند؛ برخی به تجسیم و عده‌ای دیگر به تشبیه گرایش نشان می‌دهند. امام در پاسخ چنین نوشت: «منزه است خدایی که نه حدی می‌پذیرد و نه وصف می‌شود. چیزی همانند او نیست و او شنوای بیناست»[۱]. مانند همین پرسش را از محمد بن علی کاشانی و افرادی دیگر نیز نقل کرده‌اند[۲].[۳]
منابع
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲
پانویس
- ↑ «سُبْحَانَ مَنْ لَا يُحَدُّ وَ لَا يُوصَفُ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»، کلینی، کافی، ج۱، ص۱۰۲.
- ↑ کلینی، کافی، ج۱، ص۱۰۲.
- ↑ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ ص ۱۹۶.