محمد بن حسن بن جمهور عمی بصری
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله محمد بن حسن بن جمهور عمی بصری منسوب به بنی عمّ از طایفه تمیم بود [۱] و در شمار اصحاب و یاران امام کاظم[۲] و امام رضا(ع) قرار داشت.[۳] او از امام رضا(ع) و کسانی مانند فضالة بن ایوب،[۴] احمد بن فضل و یونس بن عبدالرحمان روایت نمود،[۵] هر چند شیخ طوسی وی را جزء کسانی که از ائمه روایاتی ندارند، آورده است.[۶] روایتگرانی همچون احمد بن حسین بن سعید و عمرکی بن علی[۷] از او روایت کرده‌اند. برخی عمّی را از محدثان فاسد المذهب، فاسد الروایة و غالی، و در نقل روایت ضعیف دانسته و روایات او را قابل اعتماد نمی‌دانند.[۸] ابن غضائری می‌‌گوید که از محمد بن جمهور اشعاری را دیدم که در آن، محرّمات الهی را حلال کرده بود.[۹] کتاب‌های الملاحم و الفتن، الواحدة، صاحب الزمان، الرسالة المذهبة عن الرضا(ع)، وقت خروج القائم(ع)، تاریخ موالید الائمه و اعمارهم،[۱۰] نوادر الحج، ادب العلم[۱۱] و الندماء و السمار اثر وی می‌‌باشد. او سرانجام در حدود ۲۱۰ هـ درگذشت.[۱۲].[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۷۸.
- ↑ رجال البرقی ۵۱.
- ↑ رجال الطوسی ۳۸۷.
- ↑ جامع الرواة ۲/۸۷.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۴۱۱ و ۴۶۷.
- ↑ رجال الطوسی ۵۱۲.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۱۴۶.
- ↑ خلاصة الاقوال ۲۵۱.
- ↑ التحریر الطاووسی ۲۴۲.
- ↑ معالم العلماء ۱۰۳ و ۱۰۴.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۲۲۵.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۱۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۲۲.