محمد بن حسن بن شمون بغدادی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن حسن بن شمون بغدادی بصری اهل بصره و در شمار اصحاب امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود[۱] و در بغداد می‌‌زیست. او از امام حسن عسکری[۲]، امام کاظم(ع) و به نقلی از هشتاد نفر از اصحاب امام صادق(ع) روایت نقل کرده است. نجاشی او را واقفی، غالی، فاسدالمذهب، ضعیف و غیر ثقه دانسته است. به نقلی امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری(ع) وی و چهل نفر از خاندان او را سرپرستی کرده و مخارج آنها را تأمین نمودند.[۳] اسحاق بن محمد بصری، ابویعقوب بن محمد و دیگران از او روایت کرده‌اند.[۴] وی کتاب‌های اسامی امیرالمؤمنین،[۵] السنن و الآداب و مکارم الاخلاق، النوادر و المعرفة را تألیف کرد و پس از ۱۱۴ سال عمر در سال ۲۵۸هـ از دنیا رفت،[۶] بنابراین می‌‌توان ادعا کرد که او در حدود ۱۴۵هـ زاده شده است.[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۶، ۴۰۷ و ۴۲۴.
  2. معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۲۲۴.
  3. رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۲.
  4. اختیار معرفة الرجال، ص۵۷۲ و ۳۲۲.
  5. معالم العلماء، ص۱۱۰.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۲.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۷۱.