محمد بن سعد کاتب واقدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از محمد بن سعد واقدی)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابو عبدالله محمد بن سعد بن منیع زهری بصری مشهور به کاتب واقدی وی صاحب کتاب الطبقات الکبری، بزرگ‌ترین منبع موجود عصر خویش درباره طبقات صحابه رسول خدا(ص) است.[۱] محمد بن سعد در سال ۱۶۸هـ متولد شد و از کودکی به تحصیل پرداخت.[۲] گویا اصل او از بصره است، ولی بعدها به بغداد رفت و در آنجا ساکن شد.[۳] ابن سعد از محدثانی چون هشیم، سفیان بن عیینه و ولید بن مسلم روایت کرد و راویانی [۴] مانند احمد بن عبید، احمد بن یحیی بلاذری و حارث بن اسامه از او روایت نمودند[۵].

شهرت او به کاتب واقدی بدین جهت است که مدت زیادی نزد واقدی درس آموخت و به همین جهت مطالب زیادی از کتاب مغازی و طبقات واقدی را در طبقات خود نقل کرد.[۶] ابن سعد از کسانی بود که وقتی مأمون عباسی عقیده به مخلوق بودن قرآن را رسمیت داد، وی به این عقیده اعتراف کرد.[۷] گروهی از عالمان و رجال شناسان اهل سنت وی را راستگو دانسته و برخی مانند یحیی بن معین وی را دروغگو خوانده است.[۸]

تعصب ابن سعد نسبت به آرای اهل سنت از کتابش به خوبی پیداست. کتاب طبقات الکبری که دو جلد اول آن مربوط به زندگی و جنگ‌های پیامبر با مشرکان و بقیه به شرح حال صحابه آن حضرت اختصاص دارد، به صورت‌های گوناگون منتشر و به فارسی نیز ترجمه شده است، اما گویا هنوز بخش‌هایی از این کتاب به دست نیامده و آنچه چاپ شده همه کتاب نیست. اسماعیل پاشا کتاب طبقات صحابه و تابعین و خلفای او را پانزده جلد دانسته و کتاب الزخرف القصری فی ترجمة ابی سعید البصری را نیز به او نسبت می‌‌دهد.[۹] آثار دیگر او عبارت‌اند از: الخیل الطبقات الصغیر[۱۰] (مختصر الطبقات) و طبقات الرواة.[۱۱]

ابن سعد سرانجام در سال ۲۳۰هـ در بغداد درگذشت و در قبرستان باب الشام دفن شد.[۱۲].[۱۳]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ بغداد، ج۵، ص۳۲۱.
  2. سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۶۴.
  3. الوافی بالوفیات، ج۳، ص۸۸.
  4. تاریخ الاسلام، ج۱۶، ص۳۵۵.
  5. تاریخ الاسلام، ج۱۶، ص۳۵۵.
  6. الفهرست (الندیم)، ص۱۱۱.
  7. تاریخ الطبری، ج۸، ص۴۳۴.
  8. الأنساب، ج۵، ص۸.
  9. هدیة العارفین، ج۲، ص۱۱.
  10. الفهرست (الندیم)، ص۱۱۱.
  11. کشف الظنون، ج۲، ص۱۱۰۳.
  12. تاریخ بغداد، ج۵، ص۳۲۲.
  13. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۵۰.