محمد بن فرج رخجی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

محمد بن فرج رخجی صحابی امام کاظم،[۱] امام رضا، امام جواد و امام هادی(ع) بود[۲] و با همه اینها، اطلاعات اندکی از وی در دست است. وی از امام کاظم و امام جواد(ع) و علی بن معید روایت دارد. محمد بن علی بن محبوب، میمون بن یوسف نخاس و محمد بن عبدالله از وی روایت کرده‌اند.[۳] رجال‌نویسان شیعه او را محدثی ثقه[۴] و دارای موقعیتی والا و ارجمند نزد ائمه، به خصوص امام هادی(ع) دانسته‌اند. رخجی می‌‌گوید: هر گاه می‌‌خواستم مسأله‌ای را از امام هادی(ع) بپرسم، طبق دستور آن حضرت، آن را به طور مکتوب زیر سجاده نماز قرار می‌‌دادم و بعداً جواب آن را دریافت می‌‌کردم. رخجی در نهایت مریض شد و پس از چندی که در بستر بیماری بود، امام هادی(ع) به عیادت او آمد و ظاهراً در هنگامی که امام بالای سرش بود، از دنیا رفت.[۵] اثر او المسائل می‌‌باشد.[۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. مستدرکات علم رجال الحدیث ۷/۲۸۲.
  2. رجال الطوسی ۳۸۷، ۴۰۵ و ۴۲۲.
  3. جامع الرواة ۲/۱۷۳.
  4. رجال ابن داوود ۳۳۰.
  5. تنقیح المقال ۳/۱۷۱.
  6. رجال النجاشی ۲/۲۸۰.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۸.