زهر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از مسموم)

مقدمه

زهر یا سمّ، عامل کشنده‌ایست که اکثر امامان و ائمه اطهار (ع)، بدین عامل و به دست حاکمان و خلفای ظالم اموی و عباسی، به شهادت نائل شدند[۱].

آنگاه که مأمون احساس کرد وجود امام (ع) برای خلافت او خطرساز می‌باشد، توسط سوزنی حبه‌های انگور را زهر آلود کرد و امام (ع) را به نزد خود فرا خواند و بالاجبار ایشان را به خوردن انگورهای زهرآلود وادار نمود. این چنین امام (ع) را مسموم و به شهادت رساند[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. آنچه تاریخ در باب مسمومیت امامان شیعه (ع) و حتی رسول اللّه، به ثبت رسانده، بدین شرح می‌باشد: چون رسول خدا (ص) از خیبر آسوده خاطر شدند، زینب دختر حارث زن سلام بن مشکم، گوسفند بریانی محضر آن حضرت آورد، قبلاً پرسیده بود کد حضرت از کدام قسمت گوسفند خوشش می‌آید؟ گفته بودند، از بازوی گوسفند؛ لذا به بازوی آن بیشتر از جاهای دیگرش سم داخل کرد. حضرت لقمه‌ای از آن برداشت و در دهان مبارک گذاشتند. بازوی گوسفند، به سخن درآمد، که یا رسول اللّه من مسمومم از من مخورید. حضرت لقمه‌ای را که در دهان داشتند بیرون انداختند. ولی بشر بن براء که به همراه پیامبر (ص) لقمه‌ای از گوسفند زهرآگین خورده بود، در دم شهید شد. بعد حضرت فرمودند: این استخوان به من می‌گوید که مسموم است. آن‌گاه زینب را خواستند و از او تحقیق کردند، گفت: آری من آن را مسموم کرده بودم. حضرت فرمودند: چرا؟ گفت: می‌دانی چه بلایی سر قوم من آورده‌ای؟ با خود گفتم اگر پادشاه باشد از شر او راحت می‌شویم و اگر پیامبر باشد به طریق وحی خبردار می‌شود. رسول خدا (ص) او را بخشید. حضرت از آن بعد دچار کسالت شدند. به هنگام بیماری حضرت، خواهر بشر بن براء به عیادت آن حضرت آمد. حضرت به وی فرمودند: ای خواهر بشر! اکنون قلع شدن رگ شریان خویش را احساس می‌کنم و این در اثر همان خوراک است که در خیبر با برادرت خوردم (تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۴؛ سیره ابن هشام، ج۳، ص۳۵۲). حضرت علی بن ابی طالب (ع) با شمشیر زهرآلود ابن ملجم مرادی در محراب به شهادت رسیدند. امام حسن مجتبی (ع) به دستور معاویه، توسط همسرش جعده دختر اشعث بن قیس کندی مسموم و در مدینه به شهادت رسیدند. امام سجاد (ع) به تحریک هشام بن عبدالملک و به دست ولید بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسیدند. امام باقر (ع) به دستور هشام بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسیدند. امام جعفر صادق (ع) به دستور منصور دوانیقی - دومین خلیفه عباسی - مسموم و به شهادت رسیدند. امام کاظم (ع) در زندان‌های هارون الرشید با خرمای آلوده به زهر، توسط سندی بن شاهک به شهادت رسیدند. امام رضا (ع) توسط شخص مأمون عباسی، توسط انار و انگور زهرآلود در دو مرحله در خراسان مسموم و به شهادت رسیدند. امام جواد (ع) به توطئه معتصم عباسی، توسط همسرش ام الفضل، مسموم و به شهادت رسیدند. امام هادی (ع) به دستور و دسیسه معتز - سیزدهمین خلیفه عباسی - و توسط معتمد عباسی در سامراء مسموم و به شهادت رسیدند. امام حسن عسکری (ع) به دسیسه معتمد - چهاردهمین خلیفه عباسی - مسموم و در سامراء به شهادت رسیدند.
  2. تاریخ گزیده، ص۲۰۵؛ تاریخ فخری، ص۳۰۱.
  3. محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۵۸.