معنا‌شناسی اوتوا العلم در آیات و روایات (مقاله)
| معنا‌شناسی اوتوا العلم در آیات و روایات | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | محمد شریفی و سید کامل عسکری |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | مرجع دانش (ناشر تخصصی کنفرانس‌های کشور) |
| محل نشر | ایران |
| تاریخ نشر | ۱۳۹۵ |
| ناشر الکترونیک | مرجع دانش (ناشر تخصصی کنفرانس‌های کشور) |
معنا‌شناسی اوتوا العلم در آیات و روایات عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی که به بررسی مرجعیت دینی و علمی می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۴ صفحه‌ای به قلم محمد شریفی و سید کامل عسکری نگاشته شده و در وبگاه مرجع دانش (ناشر تخصصی کنفرانس‌های کشور) (۱۳۹۵) انتشار یافته است.
این مقاله در نخستین همایش ملی واژه‌پژوهی در علوم اسلامی منتشر شده است[۱].
چکیدهٔ مقاله
- نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند: «بنابر اعتقاد شیعه، مرجعیت دینی و علمی پس از پیامبر(ص) تنها در اختیار ائمه(ع) است. مهم‌ترین سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود چرایی و دلیل این گفتار و ادعاست. مکتب تشیع با توجه به نقش امام پس از پیامبر خاتم(ص)، امام را دارای ارتباط و آگاهی از منابع عظیم الهی می‌داند و دانش او را فراتر از علم عادی، دارای مجاری و مبادی غیبی و لدنی بر می‌شمارد. قرآن و روایات، بر اثبات دیدگاه اتصال علم امام به خداوند متعال دلالت دارند. مطابق رهنمود آیات و روایات، علم به احکام شریعت و نیز علم به قرآن توسط پیامبر اکرم(ص) به ائمه اطهار(ع) منتقل گردیده است؛ لذا نقش امام نسبت به این علوم، تبیینی و تفسیری است؛ یعنی امام شاخصی برای رفع اختلافات و ارائه و تبیین علوم انتقالی از پیامبر است پس یکی از برتری‌های اهل بیت(ع)، علم اعطا شده خداوند به آنهاست».
- نویسندگان می‌افزایند: «در این مقاله که با روش تحلیلی توصیفی نگاشته شده، برای بررسی این اختصاص، اصطلاح "اوتوا العلم" را که با واژه "علم و عالم" اندکی متفاوت است، در قرآن کاویده و نظرات مفسران آورده شده است»[۱].
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورندگان
-
محمد شریفی (پدیدآورنده)
-
سید کامل عسکری (پدیدآورنده)
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
پانویس
دریافت متن مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.