نویسنده این پایان‌نامه می‌نویسد: «زندگى انسانها در طول تاريخ همواره با ناملايمات، سختی‌ها و مشكلات جانكاهى چون جنگ، بیعدالتى، فقر، فساد و... روبه رو بوده است؛ از اين رو آيندهاى عارى از اين كاستیها، خواسته و آرزوى اصلى آن‌ها بوده است. اديان و مكاتب مختلف، هر يك به شكلى درصدد توضيح آينده و چگونگى سياست دولت برآمده اند. به عنوان نمونه براى مسيحيت،»بازگشت و ظهور عيسى مسيح«، براى فوكوياما،»گسترش ليبرال دموكراسى«، براى ماركس،»تشكيل جامعه بدون دولت و طبقه«و براى شيعه»ظهور و قيام مهدى موعود«و... مطرح است. در زمينه دولت مهدوى، سه ديدگاه مطرح است: 1. انتقام گرا و پايان بخش دولتهاى جائر، 2. اقتدارگرا و متكّى به قدرت فيزيكى و دولت اخلاقى، 3. از ديدگاه شيعه، دولت آينده، دولتى اخلاقى مبتنى بر ساختار امامت است؛ يعنى، امام مهدى (ع) با تشكيل يك دولت اخلاقى، جهان را به كمال نهايى خود می‌رساند و در اين راستا به تعالى و تكامل اخلاقى مردم همّت می‌گمارد. در اين عصر، مردم از لحاظ اخلاقى و عقلى، تكامل و رشد میيابند و به سمت هدف و غايت اصلى خلقتعبادت و عبوديت الهى رهنمون می‌شوند. براين اساس سياست، اقتصاد، فرهنگ و... در راستاى تعالى اخلاقى و تكامل معنوى انسانها قرار می‌گيرند و جامعهشاهد شكوفايى و بالندگى خيرهكننده و بىنظيرى در همه جنبههاى زندگى خواهد بود».
علی‌رضا صدرا
آقای دکتر علی‌رضا صدرا (متولد ۱۳۳۷ ش، دزفول)، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس به اتمام رساند. نماینده مجلس شورای اسلامی دوره چهارم و عضو کمیسیون سیاست خارجی، مشاور وزیر کار، رئیس مؤسسه علمی کار و تامین اجتماعی، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، عضو شورای راهبردی پژوهشگاه دفاع مقدس، ریاست اندیشکده سیاست مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، عضو شورای راهبردی سازمان مرکزی بسیج اساتید کشور، معاونت پژوهشی اتحادیه جهانی اساتید مسلمان از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «عدالت مهدوی و فلسفه تاریخ»، «مفهوم‌شناسی حکمت متعالی سیاسی»، «دیباچه‌ای بر پدیده شناسی نظام سیاسی مهدوی»، «سیر مهدویت سیاست متعالی»، «آسیب‌شناسی جهانی شدن و جهانی‌سازی با مدل جهانی‌گرایی مهدویت»، «مشروعیت سیاسی»، «گرایش فلسفی‌سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران»، «نقش راهبردی دولت در نظریه سیاسی امام خمینی» و «ارزش‌های حاکم بر جامعه ایرانی» برخی از این آثار است.[۳]
