موسی بن ابراهیم مروزی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی فقیه، محدث و از خواص امام کاظم(ع) بود. خاندانش چنانچه از اسم او بر می‌آید، از خراسان به عراق آمده بودند.

موسی در بغداد ساکن بود و در محله بغداد، شغل ماهی فروشی داشت[۱].

وقتی که شنید امام موسی کاظم(ع) در زندان سندی بن شاهک یهودی به سر می‌برد، معلمی پسران سندی را پذیرفت و فرصتی برای ارتباط با امام(ع) به دست آورد. وی از شنیده‌های خود از امام کاظم(ع) کتابی را تألیف کرد و نام آن کتاب را مسند الامام موسی بن جعفر(ع) گذارد[۲]. از این کتاب نسخه‌ای در کتابخانه طاهریه دمشق وجود دارد که مشتمل بر ۵۹ حدیث است.[۳]

منابع

پانویس

  1. احسن التراجم لاصحاب الامام موسی الکاظم(ع)، ج۱، ص۱۵۹.
  2. نجاشی، رجال، ص۳۱۹.
  3. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 183-184.