مکان شرقی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا[۱].

داستان حضرت مریم

حنا عقیم و همسر زکریا بود. بالاخره باردار شد و نذر کرد چون فرزندی به دنیا آورد او را خادم بیت المقدس کند. فرزندش پا به عرصه گیتی گذاشت. دختر بود. اسمش را مریم نهاده مریم به خادمی گمارده شد. دوشیزه بود ولی به معجزه الهی حامله گشت. خداوند «بعد از بیان سرگذشت یحیی، رشته سخن را به داستان تولد عیسی و سرگذشت مادرش مریم می‌کشاند،؛ چراکه پیوند بسیار نزدیکی در میان دو ماجراست. اگر تولد یحیی؛ از پدری پیر و فرتوت و مادری نازا عجیب بود، تولد عیسی از مادر بدون پدر عجیب‌تر است... او مریم در حقیقت می‌خواست مکانی خالی و فارغ از هر گونه دغدغه مکان شرقی پیدا کند که به راز و نیاز با خدای خود بپردازد و چیزی او را از یاد محبوب غافل نکند»[۲]. حضرت مریم به دنبال خلوتگاهی بود تا به خدا متوسل شود. او به «منطقه شرقی بیت المقدس» رفت و این آیه اشاره به این ماجرا دارد.[۳]

منابع

پانویس

  1. «و در این کتاب از مریم یاد کن هنگامی که از خانواده خویش در جایگاهی خاوری گوشه گزید» سوره مریم، آیه ۱۶.
  2. تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۵.
  3. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۷۷.