نظام اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

منظور از نظام اسلامی، سازمان دین، موجودیت و استقرار حاکمیت آن می‌باشد که معمولاً به بیضه (کیان) اسلام تعبیر می‌شود و در تعبیری دیگر شامل ایدئولوژی و محتوای دین، سازمان‌های عهده‌دار آن، موجودیت عینی دین در جامعه و حالت استیلا، جو حاکم و نفوذ معنوی و اجرایی اسلام در عینیت جامعه می‌باشد[۱].

آثار تأسیس نظام اسلامی

رفع و دفع استبداد

خداوند متعال در قرآن عمل به احکام آسمانی را مورد تأکید قرار داده و انسان را از پیروی احکام جاهلی منع کرده است[۲]، و از آنجا که خدا مالک و خالق انسان‌ها و تمام هستی است[۳]؛ لذا با توجه به دستور او مبنی بر تشکیل حکومت تحت نظر فقها و جریان احکام اسلام است که استبداد مجال بروز نمی‌یابد[۴].[۵].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. عمید زنجانی و موسی‌زاده، بایسته‌های فقه سیاسی، ص۱۶۶.
  2. سوره مائده، آیات ۲۸-۵۰.
  3. ﴿اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ «خداوند آفریننده همه چیز است و او بر هر چیزی نگاهبان است» سوره زمر، آیه ۶۲.
  4. امام خمینی، کشف الاسرار، ص۱۷۹-۱۹۰.
  5. ملکوتیان و ولدان، مقاله «استبداد»، مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی‌، ص۱۲۴.