نقد و بررسی نظریه علمای ابرار از دیدگاه قرآن و احادیث عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی و نقد نظریه علمای ابرار با استفاده از آیات قرآن و تفاسیر آن و احادیث پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۶ صفحه‌ای به قلم مرتضی حاجحسینی و ثمینه فولادگر نگاشته شده و در فصلنامه کوثر (شماره ۳۹، تابستان ۱۳۹۰) انتشار یافته است.[۱]
چکیدهٔ مقاله
نویسندگان در چکیده مقاله می‌نویسند: «امامت و صفات آن، به خاطر جایگاه عظیمی که امام در دین اسلام دارد، همواره از صدر اسلام مورد توجه بوده است چنانچه ائمه اطهار در قالب سخنان و احادیث به معرفی خود و جایگاهشان می‌پرداخته‌اند. اما بعد از غیبت امام زمان به واسطه عدم حضور ایشان در میان مسلمانان سؤالاتی جدید دراین‌باره بوجود آمد و مورد توجه علمای بزرگ اسلام قرار گرفت».
نویسندگان در ادامه می‌نویسند: «در این میان دو صفت علم امام و عصمت امام بیشتر مورد نظر بوده است. یکی از نظراتی که در مورد امامت و جایگاه آن مطرح شده نظریه علمای ابرار است. بر مبنای این نظریه ائمه هرگز با پیامبران قابل مقایسه نیستند چرا که نصب آنان از طریق امام قبل و یا در مورد حضرت علی (ع) از طریق پیامبر صورت می‌گیرد. آنان فاقد علم غیر اکتسابی یا لدنی هستند و معارف دین را صرفاً به شیوه‌ی اکتسابی از امام قبل دریافت کرده و یا با رأی و اجتهاد و استنباط، احکام شرعی را تحصیل کرده‌اند و همانند دیگر آدمیان خطا‌پذیرند، اگر چه کم‌خطاترین می‌باشند. در این مجموعه به بررسی و نقد نظریه علمای ابرار با استفاده از آیات قرآن و تفاسیر آن و احادیث پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) می‌پردازیم».[۲]
فهرست مقاله
چکیده؛
مقدمه؛
نظریه علمای ابرار؛
نقد نظریه‌ی علمای ابرار؛
نقد نظریه علمای ابرار از دیدگاه قرآن:
آیات اثبات عصمت؛
آیات اثبات علم؛
نقد نظریه‌ی علمای ابرار از دیدگاه احادیث:
احادیث پیامبر؛
احادیث الوصایة؛
احادیث العصمة؛
الف) عصمت در رهبری و امور سیاسی؛
ب) عصمت در علوم و معارف:
احادیث العلم؛
علم به معارف دینی و روحانی؛
علم به امور رهبری و سیاسی؛
احادیث حضرت علی (ع):
در معنای نص الهی؛
در معنای عصمت:
عصمت در رهبری و امور سیاسی؛
درمعنای علم؛
وسعت و گستردگی علم؛
عالم به امور رهبری و سیاسی؛
نتیجه‌گیری؛
پی‌نوشت‌ها.
دربارهٔ پدیدآورندگان
مرتضی حاجحسینی (پدیدآورنده)
مرتضی حاجحسینی
دکتر مرتضی حاجحسینی رشته فلسفه گرایش منطق را در مقطع دکتری در دانشگاه تربیت مدرس تهران پیگیری کرد. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تا کنون بیش از ۳ جلد کتاب و ۲۵ مقاله به رشته تحریر درآورده است. «تفکر انتقادی در قلمرو کلام و فلسفه اسلام»، «نقد و بررسی نظریه علمای ابرار از دیدگاه قرآن و احادیث» و «تعمیم یا توسعه منطق سیاه و سفید» برخی از این آثار است.[۳]
