نهج البلاغه پارسی (کتاب)
(تغییرمسیر از نهجالبلاغه پارسى (کتاب))
نهج البلاغه پارسی | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | سید جمال الدین دینپرور |
موضوع | امامت |
مذهب | شیعه |
ناشر | انتشارات بنیاد نهجالبلاغه |
محل نشر | تهران، ایران |
سال نشر | 1379 ش |
تعداد صفحه | ۶۵۷ |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۰۲-۱۳۶۰-۵ |
شماره ملی | ۱۹۳۲۱۵۳ |
نهج البلاغه پارسی، کتابی است که با زبان فارسی به شرح و ترجمه نهج البلاغه میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر سید جمال الدین دینپرور است و انتشارات بنیاد نهجالبلاغه انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
- در معرفی این کتاب آمده است: «ترجمهای سلیس و روان و آهنگین، مطابق با فرهنگ و ادبیات فارسی از نهج البلاغه است. در این ترجمه آنچه بیشتر اهمیت دارد، ضمن ادای امانت در لفظ، رساندن مفهوم کلام امام است. مترجم، وظیفه ترجمه را صرف ترجمه کلمه به کلمه ندانسته، بلکه از نظر او رسالت ترجمه آن است که بتواند محتوای کلام را به خواننده ارائه دهد. مترجم افزون بر ترجمه عنوانهایی که شریف رضی بر خطبهها و نامهها داده است، با اضافه کردن عناوین فرعی (تیتر) متن را به بخشهای مختلف تقسیم کرده است.
مترجم گرچه بر استفاده از واژههای فارسی چندان سعی بلیغ نداشته و از واژههای عربی که در فرهنگ پارسی وارد شده و برای فارسیزبانان مأنوساند نیز استفاده کرده است، اما در پارهای موارد توانسته معادلهای درست فارسی را برگزیند»[۱].
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعات در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
آیتالله سید حسین دینپرور معروف به سید جمالالدین دینپرور (متولد ۱۳۱۷ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین بروجردی، امام خمینی، سید محمد رضا گلپایگانی، محمد علی اراکی و علامه طباطبائی به اتمام رساند. تأسیس بنیاد بینالمللی نهجالبلاغه، مبارزه علیه رژیم پهلوی و مسئول عقیدتی سیاسی و نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس علوم دینی، مقالات و کتب فراوانی با موضوعات دینی و اعتقادی نگاشته است. «حدیث تاریخ غدیر»، «مهدویت در کلام امیرالمؤمنین (ع)»، «نهجالبلاغه پارسى»، «پندهای کوتاه از نهجالبلاغه برای جوانان»، «جهانگشای عادل»، «پیشوای پنجم» و «منشور جاودانه»، «مفهوم تجلی الهی در نهجالبلاغه» و «علی نمادی از انسان کامل» برخی از این آثار است.[۲]
پانویس
- ↑ دینپرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 884-885.
- ↑ پایگاه اندیشوران حوزه
دریافت متن
دریافت متن کتاب از