نومه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

  • نومه به معنی افراد ناشناس است. این عبارت در روایات آخرالزمان وارد شده است و این گونه افراد را افرادی نجات یافته می‌‌نامد. امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پس از من فتنه‌هایی کورکننده و کرکننده رخ خواهد داد که در آن فتنه‌ها جز مردم "نومه" نجات نمی‌یابند، کسانی که مردم از اسرار درونی آنان خبری ندارند، آنان مردم را به خوبی می‌‌شناسند ولی مردم به آنان توجهی ندارند و کسی آنان را نمی‌شناسد. و اگر هم بشناسند فقط ظاهری می‌‌شناسند. به خبرچینی نمی‌پردازند و سخنان بیهوده نمی‌گویند، در میان مردم رفت و آمد دارند اما در باطن با اعمال ناشایست مردم موافق نیستند. چنین افرادی منبع هدایت و چشمه‌های علم خواهند بود و ظلمت فتنه‌ها آنان را فرا نخواهد گرفت و خداوند رحمتش را بر آنان خواهد فرستاد[۱][۲].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۷۲۸.
  2. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۹۰.