وهب بن عبدربه بن ابی‌میمونه اسدی کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وهب بن عبدربه بن ابی میمونه اسدی کوفی از موالی بنی نصر بن قعین[۱] و اهل کوفه بود.[۲] او از یاران و اصحاب امام باقر[۳] و امام صادق(ع)[۴] بوده و از این دو بزرگوار روایت نموده است. روایتگرانی نیز مانند حسن بن محبوب،[۵] محمد بن ابی عمیر و یونس بن عبدالرحمان از او بهره برده و نقل حدیث کرده‌اند.[۶] برخی از رجال‌نویسان او و برادرانش را از افراد نیکو، صالح و فاضل شمرده‌اند.[۷] وهب از راویان مورد اعتماد شیعه به شمار می‌‌رود.[۸] کتاب الحدیث[۹] و اصل دو اثر وی می‌‌باشند.[۱۰].[۱۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۳۹۲ رجال ابن داوود ۳۶۳.
  2. خلاصة الاقوال ۱۷۷.
  3. مستدرکات علم رجال الحدیث ۸/۱۱۴.
  4. رجال الطوسی ۳۲۸.
  5. رجال النجاشی ۲/۳۹۲.
  6. جامع الرواة ۲/۳۰۲.
  7. رجال البرقی ۴۱ اختیار معرفة الرجال ۴۱۴.
  8. رجال النجاشی ۲/۳۹۲.
  9. الذریعه ۶/۳۷۰.
  10. معالم العلماء ۱۲۷.
  11. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۱۴.