←منابع
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱۷۳: | خط ۱۷۳: | ||
#{{متن حدیث|وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ}}؛ و روز [[تبسم]] به چهره [[مردم]] با [[ایمان]] است. | #{{متن حدیث|وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ فِي وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ}}؛ و روز [[تبسم]] به چهره [[مردم]] با [[ایمان]] است. | ||
#{{متن حدیث|وَ هُوَ يَوْمُ الزِّينَةِ}}<ref>إقبال الأعمال، ج۱، ص۴۶۴.</ref>؛ و آن روز [[زینت]] است.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۲۹۵.</ref> | #{{متن حدیث|وَ هُوَ يَوْمُ الزِّينَةِ}}<ref>إقبال الأعمال، ج۱، ص۴۶۴.</ref>؛ و آن روز [[زینت]] است.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۲۹۵.</ref> | ||
==حضور [[جبرائیل]] در [[عرفات]]== | |||
چون [[رسول خدا]]{{صل}} در عرفات وقوف فرمود، [[جبرئیل]] به حضورش رسید و گفت: ای محمد! [[خدای عزوجل]] [[سلامت]] می‌رساند و می‌فرماید: همانا [[مرگ]] تو نزدیک و مدت عمرت سپری شده است و من تو را به چیزی که از آن چاره و گریزی نیست پیش می‌برم. | |||
اکنون [[وصیت]] خویش را فراهم ساز و آنچه از [[علوم]] و [[میراث]] [[علوم پیامبران]] پیش از تو و [[سلاح]] و [[تابوت سکینه]] نزد تو هست و همه [[آیات]] [[پیامبران پیشین]] را به [[وصی]] و [[خلیفه]] بعد از خودت [[تسلیم]] کن که او [[حجت بالغه]] من بر [[مردم]] است و او [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است و او را برای مردم به این سمت [[منصوب]] کن و از او [[عهد]] و [[پیمان]] لازم را بگیر و به مردم هم [[تذکر]] بده که عهد و پیمانی را که از ایشان گرفته‌ام یاد آورند که باید ولی مرا [[دوست]] داشته باشند و مولای ایشان و مولای هر [[زن]] و [[مرد]] [[مؤمن]] علی بن ابی طالب{{ع}} است. | |||
همانا که من هیچ یک از [[پیامبران]] را [[قبض روح]] نمی‌کنم، مگر پس از اینکه [[دین]] خود را کامل کنم و [[نعمت]] خود را با [[ولایت]] اولیای خود و [[ستیز]] با [[دشمنان]] خویش به کمال برسانم و این موضوع بستگی به [[کمال توحید]] و دین و [[اتمام نعمت]] من بر [[خلق]] من دارد و باید از ولی من [[پیروی]] و [[فرمانبرداری]] کنند. | |||
من هیچ‌گاه [[زمین]] را بدون [[سرپرست]] رها نمی‌کنم و همان [[حجت]] من بر خلق من است و {{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا}}<ref>«امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref>. | |||
{{متن حدیث|عَلِيٌّ وَلِيِّي وَ مَوْلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ عَلِيٌّ عَبْدِي وَ وَصِيُّ نَبِيِّي وَ الْخَلِيفَةُ مِنْ بَعْدِهِ وَ حُجَّتِيَ الْبَالِغَةُ عَلَى خَلْقِي}}؛ علی ولی من و مولای هر مرد و [[زن]] [[مؤمن]] است. علی [[بنده]] من و [[وصی پیامبر]] من و [[خلیفه]] پس از او و [[حجت بالغه]] من بر [[خلق]] من است. | |||
{{متن حدیث|مَقْرُونٌ طَاعَتُهُ مَعَ طَاعَةِ مُحَمَّدٍ نَبِيِّي وَ مَقْرُونٌ طَاعَةُ مُحَمَّدٍ بِطَاعَتِي مَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطَاعَنِي وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَانِي}}؛ [[فرمانبرداری]] از او وابسته و پیوسته به فرمانبرداری از محمد{{صل}} است و فرمانبرداری از محمد پیوسته به فرمانبرداری از من است؛ هر کس از محمد{{صل}} [[فرمان]] برد، از من فرمان برده است و هر کس از او [[سرپیچی]] کند، از من سرپیچی کرده است. | |||
{{متن حدیث|جَعَلْتُهُ عَلَماً بَيْنِي وَ بَيْنَ خَلْقِي فَمَنْ عَرَفَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْكَرَهُ كَانَ كَافِراً وَ مَنْ أَشْرَكَ بِبَيْعَتِهِ كَانَ مُشْرِكاً وَ مَنْ لَقِيَنِي بِوَلَايَتِهِ دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ مَنْ لَقِيَنِي بِعَدَاوَتِهِ دَخَلَ النَّارَ}}؛ و من او را نشانه میان خود و خلق خویش قرار داده‌ام. هر کس او را بشناسد، مؤمن و هر کس او را نشناسد [[کافر]] است، و هر کس به [[بیعت]] او [[شرک]] ورزد [[مشرک]] است. هرکس [[روز رستاخیز]] با [[ولایت علی]]{{ع}} با من رو به رو شود وارد [[بهشت]] خواهد شد، و هر کس با [[دشمنی]] او با من رویاروی شود، به [[آتش]] در خواهد افتاد. | |||
اکنون ای محمد! علی را [[منصوب]] کن و از [[مردم]] بیعت بگیر و [[عهد]] و [[میثاق]] مرا که از ایشان گرفته‌ام یادشان آور که من جانت را به سوی خویش فرا می‌خوانم.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۳۸۹.</ref> | |||
==[[خوف]] [[پیامبر]]{{صل}} از [[دشمنی‌ها]] نسبت به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}== | |||
پیامبر{{صل}} در این باره از [[قوم]] خویش و آنان که [[منافق]] و [[بدبخت]] بودند [[بیم]] کرد که پراکنده شوند و به [[آیین]] [[جاهلی]] خویش باز گردند، که از دشمنی و ستیزه‌های [[نفسانی]] آنان نسبت به علی{{ع}} [[آگاه]] بود. | |||
پیامبر{{صل}} از [[جبرئیل]] خواست که از [[خداوند]] مسألت فرماید که از مردم در [[امان]] باشد و [[منتظر]] ماند تا جبرئیل این موضوع را به پیشگاه خداوند [[ابلاغ]] کند و [[تبلیغ]] این موضوع را به تأخیر انداخت تا به [[مسجد]] خیف رسید | |||
[[جبرئیل]] در مسجد خیف به حضور [[پیامبر]] آمد و به ایشان گفت: [[عهد]] خود را انجام دهد و علی{{ع}} را [[منصوب]] فرماید، ولی موضوع در [[امان]] بودن از [[مردم]] را [[ابلاغ]] نکرد تا آن‌که پیامبر به منطقه [[کراع الغمیم]]<ref>کراع الغمیم محلی است در هشت میلی منطقه عسفان و میان مکه و مدینه (معجم البلدان، ج۷، ص۲۲۶).</ref> که میان [[مکه]] و [[مدینه]] است رسیدند. | |||
در کراع الغمیم جبرئیل به حضور ایشان باز آمد و موضوع [[خلافت علی]]{{ع}} را بازگو کرد، ولی همچنان موضوع در امان بودن از مردم را بیان نکرد و پیامبر به جبرئیل فرمود: [[بیم]] از آن دارم که [[قوم]] من مرا [[تکذیب]] کنند و گفتار مرا درباره علی{{ع}} نپذیرند و حرکت فرمود<ref>روضة الواعظین، ج۱، ص۹۰.</ref>.<ref>[[حبیب‌الله فرحزاد|فرحزاد، حبیب‌الله]]، [[غدیر برترین پیام آسمانی (کتاب)|غدیر برترین پیام آسمانی]]، ص ۳۹۱.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||