رباب: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رباب در تاریخ اسلامی]] - [[رباب در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رباب در تاریخ اسلامی]] - [[رباب در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | |||
او دختر [[امرؤ القیس بن عدی]] است. پدر و [[فرزندان]] او در [[زمان]] [[خلیفه دوم]] به [[دین اسلام]] گرویدند. امرؤ القیس، پس از [[مسلمان]] شدن، سه دختر خود را به [[امام علی]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} تزویج کرد<ref>ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۶، ص۱۴۱؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۴۱۶؛ قندوزی، ینابیع الموده، ج۲، ص۳۸۷.</ref>. | |||
== | این بانوی با [[فضیلت]] از نظر [[عقل]]، [[ادب]] و [[جمال]] سرآمد [[زنان]] عصر خود بود<ref>ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۶، ص۱۴۱.</ref>. او مادر [[سکینه]] و [[عبدالله رضیع]] است<ref>ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۶، ص۱۴۰.</ref>. [[رباب]] که به همسری امام حسین{{ع}} درآمد در نزد آن حضرت جایگاهی بزرگ پیدا کرد. آن بزرگوار به [[رباب]] و سکینه دختر او، بسیار علاقه داشتند. | ||
رباب نیز جایگاه امام را به خوبی شناخته بود و [[امام]] را از [[جان]] و [[دل]] دوست داشت. او در [[سفر]] [[کربلا]] همواره [[یار]] و [[یاور]] و همراه امام بود. وی تمام [[رنجها]] و [[دشواریها]] را در مسیر [[مدینه]] تا [[مکه]] و از مکه تا کربلا عاشقانه پذیرفت و [[منزل]] به منزل در کنار امام راه پیمود. او نماد [[محبت]]، [[وفا]]، [[صفا]] و [[صداقت]] و به تمام معنا قدردان [[نعمت وجود امام]] بود و [[پیروی]] از آن حضرت را بر خود [[وظیفه]] میدانست. [[امام حسین]] در [[روز عاشورا]] او و دیگر [[زنان اهل بیت]] را به [[صبر]] و [[استقامت]] [[دعوت]] کرد<ref>الملهوف، ص۱۴۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۲۴۸-۲۵۱.</ref> | |||
== رباب و حضور در کربلا == | |||
رباب در [[سفر]] [[کربلا]] حضور داشت و همراه [[اسیران]] به [[شام]] رفت، سپس به [[مدینه]] بازگشت و مدّت یک سال برای [[سید الشهدا]]{{ع}} [[عزاداری]] کرد و مرثیههایی هم در سوگ آن [[حضرت]] سرود. خواستگارانی از اشراف و بزرگان [[قریش]] را ردّ کرد و حاضر نشد با کسی [[ازدواج]] کند. در سوگ [[ابا عبد الله]]{{ع}} پیوسته گریان بود و زیر سایه نمیرفت، از فرط [[گریه]] و [[اندوه]] بر [[شهادت]] [[حسین]]{{ع}} یک سال بعد (در سال ۶۲ [[هجری]]) [[جان]] باخت<ref>ادب الطف، شبر، ج۱، ص۶۳؛ کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۹.</ref>. از جمله سرودههای او در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} ابیاتی است که اینگونه شروع میشود: | رباب در [[سفر]] [[کربلا]] حضور داشت و همراه [[اسیران]] به [[شام]] رفت، سپس به [[مدینه]] بازگشت و مدّت یک سال برای [[سید الشهدا]]{{ع}} [[عزاداری]] کرد و مرثیههایی هم در سوگ آن [[حضرت]] سرود. خواستگارانی از اشراف و بزرگان [[قریش]] را ردّ کرد و حاضر نشد با کسی [[ازدواج]] کند. در سوگ [[ابا عبد الله]]{{ع}} پیوسته گریان بود و زیر سایه نمیرفت، از فرط [[گریه]] و [[اندوه]] بر [[شهادت]] [[حسین]]{{ع}} یک سال بعد (در سال ۶۲ [[هجری]]) [[جان]] باخت<ref>ادب الطف، شبر، ج۱، ص۶۳؛ کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۹.</ref>. از جمله سرودههای او در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} ابیاتی است که اینگونه شروع میشود: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۱۷: | خط ۲۲: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==افشاگری و خطبهخوانی رباب در قیام حسینی== | == افشاگری و خطبهخوانی رباب در قیام حسینی == | ||
رباب در [[کربلا]] [[کودک]] شیرخوارهاش در میان دستان امام حسین{{ع}} شربت [[شهادت]] نوشید و خود نیز به [[همراهی]] کاروان کربلا تا [[شام]] رفت. او در مجلس [[جشن]] [[یزید]] در شام چون سر [[بریده]] [[امام]]{{ع}} را دید سر را در آغوش گرفته بوسید و در ضمن اشعاری فرمود: | رباب در [[کربلا]] [[کودک]] شیرخوارهاش در میان دستان امام حسین{{ع}} شربت [[شهادت]] نوشید و خود نیز به [[همراهی]] کاروان کربلا تا [[شام]] رفت. او در مجلس [[جشن]] [[یزید]] در شام چون سر [[بریده]] [[امام]]{{ع}} را دید سر را در آغوش گرفته بوسید و در ضمن اشعاری فرمود: | ||