|
|
| خط ۲۲: |
خط ۲۲: |
| * این روش که انسان با نظر به مجموعه‌ای از قراین و شواهد ظنی، به حقانیت یک [[پیامبر]] یقین پیدا کند، یکی از روش‌های عقلایی و رایج بشری برای دستیابی به واقعیت‌هاست. | | * این روش که انسان با نظر به مجموعه‌ای از قراین و شواهد ظنی، به حقانیت یک [[پیامبر]] یقین پیدا کند، یکی از روش‌های عقلایی و رایج بشری برای دستیابی به واقعیت‌هاست. |
|
| |
|
| ==قراین و شواهد دیگری برای اثبات [[پیامبری]]==
| |
| # اگر انسانی که مظهر امانت‌داری و پاکدامنی و صداقت است، مدعی [[نبوت]] شود، این حالات او شاهدی قوی بر راستگویی او خواهد بود.
| |
| #ظهور شخص مدعی [[پیامبری]] در جامعه‌ای که از پیشرفت علمی و اخلاقی قابل‌ملاحظه‌ای برخوردار نیست و قرینه دیگری است.
| |
| # گرویدن انسان‌های فهیم و پاکدامن به شخص مدعی، قرینه‌ای بر حقانیت اوست.
| |
| #آن‌که شخص مدعی برای دستیابی به اهداف خویش از راه‌های معقول و عادلانه بهره گیرند نه فریبکاری و بی‌عدالتی.
| |
| #در اصول اولیه دعوت خود دچار تبدل رأی نگردد و در برخورد با سختی‌ها ثبات قدم داشته باشد.
| |
| # مجموعه قوانین و معارف معقول و جامع در زمینه خدا، انسان و جهان از حقانیت آورنده آن حکایت می‌کند <ref>[[محمد سعیدی مهر]]، [[آموزش کلام اسلامی ج۲ (کتاب)|آموزش کلام اسلامی]]، ج ۲، ص ۵۳-۵۵. </ref>.
| |
|
| |
|
| ===راه‌های دیگر شناخت [[انبیا]]=== | | ===راه‌های دیگر شناخت [[انبیا]]=== |
