پرش به محتوا

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۷۵: خط ۷۵:
===غیبت صغری و [[نواب خاص]]===
===غیبت صغری و [[نواب خاص]]===
{{اصلی|غیبت صغری|نیابت خاص امام مهدی}}
{{اصلی|غیبت صغری|نیابت خاص امام مهدی}}
[[غیبت صغری]]: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ ه.ق یعنی ۶۹سال ادامه داشت. [[امام]] در طول این مدت به‌ واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به ‌واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروه‌‌ها‌‌یی از آنان [[دیدار]] می‌کرد. [[نواب خاص]] عبارت‌اند از: [[ابوعمرو عثمان بن سعید عمری]]، [[ابوجعفر محمد بن عثمان عمری]]، [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی]] و [[ابو الحسن علی بن محمد سمری]]<ref>تاریخ أهل البیت{{عم}}، ص۱۵۰-۱۵۱؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۳۲.</ref>.
[[غیبت صغری]]: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ ه.ق یعنی ۶۹سال ادامه داشت. [[امام]] در طول این مدت به‌ واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به ‌واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروه‌‌ها‌‌یی از آنان [[دیدار]] می‌کرد. [[نواب خاص]] عبارت‌اند از: [[ابوعمرو عثمان بن سعید عمری]]، [[ابوجعفر محمد بن عثمان عمری]]، [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی]] و [[ابو الحسن علی بن محمد سمری]]<ref>تاریخ أهل البیت{{عم}}، ص۱۵۰-۱۵۱؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۳۲.</ref>.


خط ۸۱: خط ۸۲:
=== غیبت کبری و [[نواب عام]] ===
=== غیبت کبری و [[نواب عام]] ===
{{اصلی|غیبت کبری|نیابت عام امام مهدی}}
{{اصلی|غیبت کبری|نیابت عام امام مهدی}}
[[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. در دوران غیبت کبری [[امام مهدی]]{{ع}} همچون [[خورشید]] در پس [[ابر]] به بشریّت، [[نور]]، [[گرما]] و [[حیات]] می‌بخشد و [[هادی]] گم‌گشتگان، فریادرس بیچارگان، حافظ شریعت، [[واسطه فیض الهی]]، حامی [[مسلمانان]] است. [[بدیهی]] است که سبب [[محرومیت]] از [[حضور امام]]، خود مردم‌اند. این ایام دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. امام در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] می‌توانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند، چنانکه خود حضرت راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>.
[[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. در دوران غیبت کبری [[امام مهدی]]{{ع}} همچون [[خورشید]] در پس [[ابر]] به بشریّت، [[نور]]، [[گرما]] و [[حیات]] می‌بخشد و [[هادی]] گم‌گشتگان، فریادرس بیچارگان، حافظ شریعت، [[واسطه فیض الهی]]، حامی [[مسلمانان]] است. [[بدیهی]] است که سبب [[محرومیت]] از [[حضور امام]]، خود مردم‌اند. این ایام دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. امام در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] می‌توانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند، چنانکه خود حضرت راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>.


خط ۱۱۸: خط ۱۲۰:
==دیدگاه اهل سنت درباره امام مهدی{{ع}}==
==دیدگاه اهل سنت درباره امام مهدی{{ع}}==
{{همچنین ببینید|امام مهدی از دیدگاه اهل سنت}}
{{همچنین ببینید|امام مهدی از دیدگاه اهل سنت}}
[[اعتقاد به مهدی]] [[منتظر]]{{ع}} ویژۀ [[شیعیان]] نیست بلکه اصل این [[عقیده]] از نظر [[اهل سنت]] با [[شیعه]] همسان بوده و بین این دو [[فرقه]] از حیث بشارت‌های [[پیامبر]]{{صل}} راجع به [[ظهور]] آن حضرت و مأموریت جهانی وی و دربارۀ شخصیت برجسته و [[نفوس]] آن بزرگوار و حتی [[نشانه‌های ظهور]] و ویژگی‌های [[انقلاب]] او تفاوتی وجود ندارد. تنها تفاوت این است که اغلب [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] می‌گویند: حضرت هنوز متولد نشده و غایب نیست، بلکه به زودی متولد خواهد شد و به آنچه [[پیامبر]]{{صل}} [[بشارت]] داده جامۀ عمل می‌پوشاند و عدّه کمی از آنان در مورد ولادت و [[غیبت]] او با [[شیعه]] هم عقیده‌اند. آنچه از مجموع [[منابع تاریخی]] و [[حدیثی]] [[اهل سنت]] استفاده می‌شود این است که مسألۀ [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[مورد اتفاق]] و [[اجماع]] [[مسلمین]] است، حتی این [[اعتقاد]] در معروف‌‌ترین و معتبرترین کتب [[روایی]] [[اهل سنت]]، یعنی "[[صحاح]] ستّه" آمده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۴.</ref>.
[[اعتقاد به مهدی]] [[منتظر]]{{ع}} ویژۀ [[شیعیان]] نیست بلکه اصل این [[عقیده]] از نظر [[اهل سنت]] با [[شیعه]] همسان بوده و بین این دو [[فرقه]] از حیث بشارت‌های [[پیامبر]]{{صل}} راجع به [[ظهور]] آن حضرت و مأموریت جهانی وی و دربارۀ شخصیت برجسته و [[نفوس]] آن بزرگوار و حتی [[نشانه‌های ظهور]] و ویژگی‌های [[انقلاب]] او تفاوتی وجود ندارد. تنها تفاوت این است که اغلب [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] می‌گویند: حضرت هنوز متولد نشده و غایب نیست، بلکه به زودی متولد خواهد شد و به آنچه [[پیامبر]]{{صل}} [[بشارت]] داده جامۀ عمل می‌پوشاند و عدّه کمی از آنان در مورد ولادت و [[غیبت]] او با [[شیعه]] هم عقیده‌اند. آنچه از مجموع [[منابع تاریخی]] و [[حدیثی]] [[اهل سنت]] استفاده می‌شود این است که مسألۀ [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[مورد اتفاق]] و [[اجماع]] [[مسلمین]] است، حتی این [[اعتقاد]] در معروف‌‌ترین و معتبرترین کتب [[روایی]] [[اهل سنت]]، یعنی "[[صحاح]] ستّه" آمده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۴.</ref>.


خط ۴۵۳: خط ۴۵۶:
{{اهل بیت}}
{{اهل بیت}}
{{امام مهدی}}
{{امام مهدی}}
[[رده:مدخل]]
 
[[رده:امامان معصوم]]
[[رده:امامان معصوم]]
[[رده:چهارده معصوم]]
[[رده:چهارده معصوم]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش