حضرت خدیجه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

مهریه‌ای که برای ایشان در نظر گرفته شد، دوازده اوقیه [[طلا]](هر اوقیه معادل [[چهل]] درهم)<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳؛ دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهره، ص۲۸.</ref> یا بیست ماده شتر [[جوان]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۹۰.</ref> بود و بعد از [[عقد]] ایشان به منزل [[رسول خدا]]{{صل}} رفتند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[ازدواج پیامبر با خدیجه (مقاله)|ازدواج پیامبر با خدیجه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۱۱۰.</ref>. این [[ازدواج]]، دو ماه پس از بازگشت [[پیامبر]]{{صل}} از سفر [[شام]] به وقوع پیوست<ref>مجمل التواریخ والقصص، ص۲۳۸؛ مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۷۱.</ref>. هنگام [[ازدواج پیامبر]]{{صل}} با ایشان آن حضرت پانزده سال از [[پیامبر]]{{صل}} بزرگتر بود؛ یعنی پیامبر{{صل}} ۲۵ ساله و حضرت خدیجه [[چهل]] ساله بود، و ایشان ۲۴ سال هم با پیامبر{{صل}} [[زندگی]] کرد<ref>الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۸۱۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[خدیجه بنت خویلد - عباسی (مقاله)|مقاله «خدیجه بنت خویلد»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص۲۳۱-۲۳۲.</ref>

#'''عدم [[اعتراض]] به اقامت‎های [[پیامبر]]{{صل}} در [[غار حراء]]''': زمانی که [[رسول خدا]]{{صل}} به [[اذن الهی]] برای فراهم آمدن زمینۀ به وجود آمدن [[حضرت فاطمه]]{{س}}، به کناره‎گیری [[چهل]] [[روزه]] از [[خدیجه]]{{س}} [[مأمور]] شد. در طول این [[چهل]] شبانه‌روز، [[خدیجه]]{{س}} هر روز چندین بار [[گریه]] می‌‌کرد و [[اشک]] از چشمانش جاری می‎شد بدون اینکه اعتراضی به [[پیامبر]]{{صل}} بکند<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۱۶، ص۷۸ـ ۷۹؛ انصاری زنجانی خوئینی، اسماعیل، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهرا{{س}}، ج۱، ص۱۳۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[حضرت خدیجه (مقاله)|حضرت خدیجه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۳۱۱ـ۳۱۲.</ref>

# [[ام سلمه]] می‌گوید: هنگامی که علی از زهرا{{س}} [[خواستگاری]] کرد، نام خدیجه به میان آمد. پیامبر گریست. از سبب [[گریه]] آن [[حضرت]] پرسیدم، فرمود: {{متن حدیث|خديجة اين مثل خديجة صدقتني حين كذبني الناس، و آزرتني على دين الله و اعانتني بمالها، أن الله أمرني أن ابشر خديجة ببيت في الجنة}}<ref>مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج۹، ص۲۱۸؛ سفینة البحار، ج۲، ص۵۷.</ref>؛ [[خدیجه]]، کجاست مانند خدیجه؟ زمانی که [[مردم]] تکذیبم کردند، تصدیقم کرد. بر [[دین خدا]] یاریم نمود و با مالش کمکم کرد. [[خدا]] به من [[فرمان]] داد تا به قصری در [[بهشت]] بشارتش دهم.

# [[پیامبر]] همیشه به یاد خدیجه بود و بارها نزد همسرانش از او یاد می‌کرد. روزی نزد [[عایشه]] به یاد خدیجه افتاد و گریست. عایشه [[طاقت]] نیاورد و گفت: چه قدر به یاد خدیجه هستی؟! پیرزنی بود که [[خداوند]] بهتر از او را برایت رسانده<ref>مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج۹، ص۲۲۴؛ اعلموا انی فاطمه، ج۲، ص۲۱۰.</ref>. پیامبر از این سخن عایشه ناراحت شد و فرمود: به خدا [[سوگند]]! بهتر از خدیجه روزی من نشده است. او وقتی به من [[ایمان]] آورد که مردم [[کافر]] بودند. وقتی مرا [[تصدیق]] کرد که مردم تکذیبم می‌کردند. زمانی از مالش به من [[انفاق]] کرد که مردم خودداری می‌نمودند و خداوند از او برایم فرزندانی [[عنایت]] نمود و از فرزند غیر او محرومم کرد. عایشه می‌گوید: «بعد از آنکه [[ناراحتی]] پیامبر را دیدم [[تصمیم]] گرفتم که از خدیجه به جز خیر و [[نیکی]] یاد نکنم»<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۱۱۷؛ أعلام النساء، ج۱، ص۲۳۰؛ کشف‌الغمه، ج۱، ص۵۱۲؛ اسدالغابه، ج۵، ص۴۳۸.</ref>. اما او نتوانست [[حسادت]] درونی خویش را نسبت به خدیجه پنهان کند. [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} فرمود: روزی [[حضرت رسول]]{{صل}} داخل [[خانه]] شد؛ دید عایشه در مقابل [[حضرت زهرا]]{{س}} ایستاده و می‌گوید: دختر خدیجه! [[گمان]] می‌بری [[مادر]] تو بر ما فضیلتی دارد؟ حال آنکه او فضیلتی بر دیگر [[زنان پیامبر]] ندارد. [[حضرت فاطمه]]{{س}} گریست. پیامبر فرمود: دخترم! چرا [[گریه]] می‌کنی؟ [[فاطمه]]{{س}} گفت: عایشه نام مادرم را برد و او را به [[نقص]] و کمی مرتبه نسبت داد. [[رسول اکرم]]{{صل}} خشمناک شد و گفت: عایشه! [[خدا]] [[برکت]] می‌دهد زنی را که بسیار شوهردوست باشد و بسیار فرزند آورد. [[خداوند]] [[خدیجه]] را [[رحمت]] کند. او بسیار مرا [[دوست]] داشت و فرزندانی برایم آورد. [[عایشه]]! خداوند تو را عقیم کرده است که هیچ [[فرزندی]] برایم نیاورده‌ای<ref>خصال شیخ صدوق، ص۴۰۵.</ref>.

# [[پیامبر]] به اصحابش فرمود: از مردان، بسیاری به کمال رسیدند و از [[زنان]] به کمال نرسیدند؛ مگر [[مریم دختر عمران]]، [[آسیه]] دختر مزاحم ([[همسر]] [[خداپرست]] [[فرعون]])، [[خدیجه دختر خویلد]] و [[فاطمه دختر محمد]]{{صل}}<ref>الفصول المهمة، ص۳۸۱.</ref>.

# [[ابن عباس]] می‌گوید: پیامبر در روی [[زمین]] چهار خط کشید؛ سپس فرمود: آیا می‎دانی این چیست؟ عرض کردیم: خدا و رسولش بهتر می‌داند. پیامبر فرمود: [[بهترین]] زن‌های [[بهشت]]، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد و مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم ([[همسر فرعون]]) می‌باشند<ref>خصال شیخ صدوق، ص۱۹۵؛ مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۱۸۵.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۶۳.</ref>

# [[حذیفه]]: «خدیجه در [[ایمان به خدا]] و محمد{{صل}} اولین زنان است»<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۱۱۲.</ref>.

# [[زبیر بن بکار]]: «خدیجه در [[جاهلیت]]، معروف به [[طاهره]] و بزرگ [[زنان]] [[قریشی]] بود»<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۲، ص۱۱.</ref>.

# [[ابن کثیر]]: «خدیجه زنی تاجر و دارای [[شرافت]] و [[مال]] بود. بسیاری از بزرگان [[مکه]] خواستگار وی بودند؛ ولی او همه را جواب کرد»<ref>السیرة الحلبیة، ج۱، ص۱۳۷.</ref>.

# [[عبدالحمید مهاجر]]: خدیجه در اصیل‌ترین خانه [[عرب]] از جهت شرافت و [[کرامت]] و بزرگی، به [[دنیا]] آمد. پس [[قلب]] او [[سیراب]] شد از [[اخلاق پسندیده]] و [[صفات نیکو]] و قومش از او با عنوان طاهره و بزرگ زنان [[قریش]] نام می‌بردند<ref>اعلمو انی فاطمه، ج۲، ص۲۱۵.</ref>.

{{مدخل وابسته}}