پرش به محتوا

درایه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = درایه
| موضوع مرتبط = درایه
خط ۱۰: خط ۹:
[[علم]]<ref>ابن‌منظور، لسان‌ العرب، ج۱۴، ص۲۵۴.</ref>، معرفة (با نوعی خفا، پنهان‌کاری و [[فریب]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۲.</ref>.
[[علم]]<ref>ابن‌منظور، لسان‌ العرب، ج۱۴، ص۲۵۴.</ref>، معرفة (با نوعی خفا، پنهان‌کاری و [[فریب]])<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۲.</ref>.


{{متن قرآن|مَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا}}<ref>« هیچ کس نمی‌داند فردا چه به دست خواهد آورد » سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref>
{{متن قرآن|مَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا}}<ref>«هیچ کس نمی‌داند فردا چه به دست خواهد آورد» سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref>


در اصطلاح [[درایة]] به [[معرفت]] اطلاق می‌شود که از طریق معمول و تعلیمات رایج و تهیه مقدمات لازم به دست نمی‌آید؛ بلکه از طرق غیر عادی حاصل می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۰۸.</ref>. با این قید، فرق آن با [[معرفت]] و [[علم]] کاملاً روشن می‌شود.
در اصطلاح [[درایة]] به [[معرفت]] اطلاق می‌شود که از طریق معمول و تعلیمات رایج و تهیه مقدمات لازم به دست نمی‌آید؛ بلکه از طرق غیر عادی حاصل می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۰۸.</ref>. با این قید، فرق آن با [[معرفت]] و [[علم]] کاملاً روشن می‌شود.


[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] با ذکر موارد بسیاری از محدودیت‌های [[معرفتی]] [[انسان]] و عدم دسترسی او به راه‌ها و طرق [[معرفت یقینی]]، با جملات {{متن قرآن|مَا أَدْرَاكَ}}<ref>«و چه دانی » سوره حاقه، آیه ۳.</ref> و {{متن قرآن|مَا يُدْرِيكَ}}<ref>«چه می‌دانی » سوره احزاب، آیه ۶۳.</ref> عجز او را در رسیدن به [[معرفت یقینی]] در موارد و موضوعاتی مانند، [[قیامت]]، [[جهنم]]، [[پلیدی]]، [[پاکی]] درونی [[انسان‌ها]]، زمان [[مرگ]] و... به او گوشزد می‌کند و [[نیاز انسان]] به [[وحی]] و [[ارتباط]] با [[کلام الهی]] و [[انبیا]] را به [[اثبات]] می‌رساند.  
[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] با ذکر موارد بسیاری از محدودیت‌های [[معرفتی]] [[انسان]] و عدم دسترسی او به راه‌ها و طرق [[معرفت یقینی]]، با جملات {{متن قرآن|مَا أَدْرَاكَ}}<ref>«و چه دانی» سوره حاقه، آیه ۳.</ref> و {{متن قرآن|مَا يُدْرِيكَ}}<ref>«چه می‌دانی» سوره احزاب، آیه ۶۳.</ref> عجز او را در رسیدن به [[معرفت یقینی]] در موارد و موضوعاتی مانند، [[قیامت]]، [[جهنم]]، [[پلیدی]]، [[پاکی]] درونی [[انسان‌ها]]، زمان [[مرگ]] و... به او گوشزد می‌کند و [[نیاز انسان]] به [[وحی]] و [[ارتباط]] با [[کلام الهی]] و [[انبیا]] را به [[اثبات]] می‌رساند.  


برخی [[مفسران]] به این نکته اشاره کرده‌اند که [[خداوند]] از موضوعاتی که با {{متن قرآن|مَا أَدْرَاكَ}}<ref>«و چه دانی » سوره حاقه، آیه ۳.</ref> آمده، خبر داده است؛ اما در مورد {{متن قرآن|مَا يُدْرِيكَ}}<ref>«چه می‌دانی » سوره احزاب، آیه ۶۳.</ref> [[علم]] آن نزد [[خداوند]] است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۹، ص۸۶.</ref>.
برخی [[مفسران]] به این نکته اشاره کرده‌اند که [[خداوند]] از موضوعاتی که با {{متن قرآن|مَا أَدْرَاكَ}}<ref>«و چه دانی» سوره حاقه، آیه ۳.</ref> آمده، خبر داده است؛ اما در مورد {{متن قرآن|مَا يُدْرِيكَ}}<ref>«چه می‌دانی» سوره احزاب، آیه ۶۳.</ref> [[علم]] آن نزد [[خداوند]] است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۹، ص۸۶.</ref>.


مسئله [[عجز]] [[انسان]] از رسیدن به برخی موضوعات که از حیطه [[تفکر]] او خارج‌اند و ابزار و وسایل و مقدمات لازم برای او مهیا نیست، با [[تشویق]] [[انسان]] به نظاره و [[تفکر]] در [[قرآن]] و آفاق و انفس که برای [[انسان]] قابل دستیابی است، منافاتی ندارد: {{متن قرآن|أَفَلا يَنظُرُونَ إِلَى الإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ }}<ref>«آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آن را آفریده‌اند؟ و به آسمان که چگونه آن را برافراشته‌اند؟ و به کوه‌ها که چگونه آنها را برگمارده‌اند؟» سوره غاشیه، آیه ۱۷-۱۹.</ref>.
مسئله [[عجز]] [[انسان]] از رسیدن به برخی موضوعات که از حیطه [[تفکر]] او خارج‌اند و ابزار و وسایل و مقدمات لازم برای او مهیا نیست، با [[تشویق]] [[انسان]] به نظاره و [[تفکر]] در [[قرآن]] و آفاق و انفس که برای [[انسان]] قابل دستیابی است، منافاتی ندارد: {{متن قرآن|أَفَلا يَنظُرُونَ إِلَى الإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ }}<ref>«آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آن را آفریده‌اند؟ و به آسمان که چگونه آن را برافراشته‌اند؟ و به کوه‌ها که چگونه آنها را برگمارده‌اند؟» سوره غاشیه، آیه ۱۷-۱۹.</ref>.
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش