رضایت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\n\{\{سیره معصوم\}\}↵\{\{مدخل مرتبط' به '{{مدخل مرتبط') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*"رضا" در منابع لغت [[فارسی]]، به معنای: ۱- [[خشنودی]]، خوشدلی؛ ۲- [[صلاح]]، صواب‌دید آمده است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج۲، ص۱۶۵۹.</ref>. در متون لغت [[عربی]] به معنای [[خشنودی]]<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه و تحقیق: سید غلامرضا خسروی حسینی، ج۲، ص۸۰.</ref> و ضد [[سخط]] است<ref>قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۰۴.</ref>، و به معنای [[اختیار]] کردن نیز آمده است<ref>معزی فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۲۳۰. </ref>، و اصل این ماده به موافقت میل [[آدمی]] به آن‌چه با آن مواجه است دلالت دارد<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. | *"رضا" در منابع لغت [[فارسی]]، به معنای: ۱- [[خشنودی]]، خوشدلی؛ ۲- [[صلاح]]، صواب‌دید آمده است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج۲، ص۱۶۵۹.</ref>. در متون لغت [[عربی]] به معنای [[خشنودی]]<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، ترجمه و تحقیق: سید غلامرضا خسروی حسینی، ج۲، ص۸۰.</ref> و ضد [[سخط]] است<ref>قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۰۴.</ref>، و به معنای [[اختیار]] کردن نیز آمده است<ref>معزی فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۲۳۰. </ref>، و اصل این ماده به موافقت میل [[آدمی]] به آن‌چه با آن مواجه است دلالت دارد<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. | ||
*در اصطلاح، عبارت است از ترک [[اعتراض]] بر مقدرات الهیه در [[باطن]] و ظاهر، قولاً و فعلاً<ref>نراقی، ملا احمد، معراج السعاده، ص۶۱۲.</ref>، به گونه‌ای که [[بنده]] مقامی بیش‌تر از آن‌چه [[خدا]] آن را قرار داده است، [[طلب]] نکند<ref>انصاری، خواجه عبدالله، شرح منازل السائرین، ترجمه و شرح: عبدالرزاق لاهیجی کاشانی، ص۱۱۴.</ref>، که این خود بالاترین [[درجه]] [[تکامل]] است؛ زیرا [[تکامل]] دارای درجاتی است: اول: [[صبر]]؛ دوم:[[ تنزیه]] [[خداوند]]؛ سوم: [[سپاس]] و [[ستایش پروردگار]]؛ چهارم: [[رضا]] به [[قضای الهی]]<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۷، ص۴۱۲.</ref>. | *در اصطلاح، عبارت است از ترک [[اعتراض]] بر مقدرات الهیه در [[باطن]] و ظاهر، قولاً و فعلاً<ref>نراقی، ملا احمد، معراج السعاده، ص۶۱۲.</ref>، به گونه‌ای که [[بنده]] مقامی بیش‌تر از آن‌چه [[خدا]] آن را قرار داده است، [[طلب]] نکند<ref>انصاری، خواجه عبدالله، شرح منازل السائرین، ترجمه و شرح: عبدالرزاق لاهیجی کاشانی، ص۱۱۴.</ref>، که این خود بالاترین [[درجه]] [[تکامل]] است؛ زیرا [[تکامل]] دارای درجاتی است: اول: [[صبر]]؛ دوم:[[تنزیه]] [[خداوند]]؛ سوم: [[سپاس]] و [[ستایش پروردگار]]؛ چهارم: [[رضا]] به [[قضای الهی]]<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۷، ص۴۱۲.</ref>. | ||
*در [[شناخت]] دقیق‌تر حد و مرزهای مفهوم [[رضا]]، توجه به نکات ذیل که [[علامه طباطبایی]] مطرح فرموده است روشن‌گر و راه‌گشا است: | *در [[شناخت]] دقیق‌تر حد و مرزهای مفهوم [[رضا]]، توجه به نکات ذیل که [[علامه طباطبایی]] مطرح فرموده است روشن‌گر و راه‌گشا است: | ||
# "[[رضا]]" از مفاهیمی است که صاحبان [[شعور]] و [[اصحاب]] [[اراده]] با آن توصیف می‌شوند، و در مقابل آن، صفت [[خشم]] و [[سخط]] قرار دارد، و هر دو [[وصف]] وجودی هستند (نه چون [[علم]] و [[جهل]] که [[علم]] وجودی و [[جهل]] عدم [[علم]] است). | # "[[رضا]]" از مفاهیمی است که صاحبان [[شعور]] و [[اصحاب]] [[اراده]] با آن توصیف می‌شوند، و در مقابل آن، صفت [[خشم]] و [[سخط]] قرار دارد، و هر دو [[وصف]] وجودی هستند (نه چون [[علم]] و [[جهل]] که [[علم]] وجودی و [[جهل]] عدم [[علم]] است). | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[رده:رضایت]] | [[رده:رضایت]] | ||