رفتار با دشمنان: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*رمز موفقیت و [[پیروزی]] فرستادگان [[الهی]] در [[تبلیغ]] و [[ترویج]] [[دین خدا]]، [[رفتار]] درست و خلق نیکوی آنان در برابر دشمنانشان بوده است. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نامهربانی‌ها و ستم‌های بسیاری [[رفتار]] کرد از [[مشرکان]] [[مکه]] را دید؛ اما هیچ‌گاه به [[انتقام]] نیندیشید؛ بلکه با [[مدارا]] با دشمنانش [[رفتار]] کرد. به همین [[دلیل]] است که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] از [[اخلاق]] آن [[حضرت]] به خلق [[عظیم]] یاد می‌کند: {{متن قرآن|إِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ}}<ref>«و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.</ref><ref>[[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۷.</ref>.

==[[بردباری]] در [[دعوت]] از [[مشرکان]]==

==[[دعوت]] [[دشمن]] به پذیرش [[اسلام]]، پیش از [[جنگ]]==

*آن [[حضرت]] حتی با [[یهودیان]] - که از [[دشمنان]] سرسخت [[اسلام]] و [[پیامبر]] {{صل}} بودند، [[پیمان]] [[صلح]] بسته بود که اگر [[دشمنی]] نکنند، در [[امان]] خواهند بود و می‌توانند در کنار [[مسلمانان]] [[زندگی]] کنند؛ اما زمانی که [[یهودیان]] [[بنی قینقاع]] مسلمانی را کشتند<ref>تقی الدین مقریزی، امتاع الاسماع، ج ۱، ص ۱۲۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۱، ص ۳۰۹؛ المغازی، ص۱۷۶-۱۷۷ و ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۲، ص ۱۳۸</ref> و [[پیمان]] شکنی کردند، [[پیامبر]] {{صل}} در مقابل آنان صف‌آرایی کرد؛ با این حال، باز هم پیش از شروع [[جنگ]]، آنان را در بازارشان جمع کرد و خطاب به آنان فرمود: "ای گروه [[یهود]]، از [[خدا]] بترسید تا آن چه بر سر [[قریش]] آمد، بر سر شما نیاید؛ [[اسلام]] بیاورید تا در [[امان]] باشید. شما می‌دانید که من [[نبی]] مرسل هستم و این را در کتاب‌های خود یافته‌اید"<ref>المغازی، ج ۱، ص ۱۷۶؛ امتاع الاسماع، ج ۱، ص ۱۲۲ و صالحی دمشقی، سبل الهدی والرشاد، ج ۴، ص ۱۷۹.</ref><ref>[[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۸-۱۸۹.</ref>.

*از این موضع گیری [[پیامبر]] {{صل}} در مقابل یهودیانی که [[پیمان]] شکنی کرده بودند، به خوبی پیداست که آن [[حضرت]] تا چه اندازه خواستار جلوگیری از [[جنگ]] و [[خونریزی]] بود. [[رسول خدا]] {{صل}} حتی پس از نقض [[عهد]] [[یهودیان]] حاضر شد که در صورت پذیرش [[اسلام]]، با آنان [[صلح]] کند و تا آخرین لحظه کوشید تا از [[جنگ]] جلوگیری شود<ref>حسین علی عربی، تاریخ تحقیقی اسلام، ج ۴، ص ۲۳ - ۲۴.</ref><ref>[[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۹.</ref>.

==[[نهی]] از کشتن کسی که [[مسلمان]] می‌شود==

*از کارهای دیگر [[پیامبر]] {{صل}} در مواقع [[جنگ]]، [[نهی]] از کشتن کسانی بود که به سبب [[ترس]] و [[اجبار]]، [[اسلام]] را می‌پذیرفتند؛ مثلاً در یکی از [[جنگ‌ها]] "[[اسامة بن زید]]" با مردی [[یهودی]] به نام "[[مرداس بن نهیک]]" روبرو شد و وقتی شمشیرش را کشید، [[مرداس]]، شهادتین را گفت؛ اما [[اسامه]] توجهی نکرد و وی را کشت. وقتی [[پیامبر]] {{صل}} وی را برای این کار بازخواست کرد، [[اسامه]] گفت: "او به سبب [[ترس]]، به [[دروغ]] چنین گفت"؛ اما آن [[حضرت]] به حدی به [[اسامه]] سخت گرفت که [[اسامه]] گفت: "از این پس هیچ مردی را که {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}} گفته و [[اسلام]] آورده است، نخواهم کشت"<ref>البدایه و النهایه، ج ۴، ص ۲۲۲؛ الإکتفاء، ج ۱، ص ۵۷۵ - ۵۷۶؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه، ج ۴، ص ۲۹۷ و السیرة النبویه، ج ۲، ص ۶۲۳.</ref>؛ پس آن [[حضرت]] به او فرمود: "حتی پس از من هم نباید چنین کنی"<ref>البدایه و النهایه، ج ۴، ص ۲۲۲؛ دلائل النبوه، ج ۴، ص ۲۹۷ و السیرة النبویه، ج ۲، ص ۶۲۳.</ref><ref>[[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۸۹.</ref>.

==گذشت، پس از [[پیروزی]]==

==پاسخ به [[تجاوز]] و [[پیمان]]‌شکنی==

*از دیگر مواردی که [[خاتم انبیا]] {{صل}} در مقابل [[پیمان]] شکنی [[دشمن]] به شدت و با سرعت، واکنش نشان داد، ماجرای [[مشرکان]] [[قریش]] بود که سرانجام به [[فتح مکه]] انجامید؛ زیرا بر اساس [[صلح حدیبیه]] و پرهیز از تعرض به یکدیگر، هر یک از [[قبایل]] مختار بودند با [[پیامبر]] {{صل}} یا قریش هم‌[[پیمان]] شوند و در [[حمایت]] آنان قرار گیرند. به این ترتیب، "بنی بکر" در [[حمایت]] [[قریش]] و "[[خزاعه]]" در [[حمایت]] [[رسول خدا]] {{صل}} قرار گرفتند<ref>تاریخ الطبری، ج ۲، ص ۶۳۵؛ الإکتفاء، ج ۱، ص ۴۶۹؛ دلائل النبوه، ج ۵، ص ۶ و السیرة النبویه، ج ۲، ص۳۱۸.</ref>؛ اما به [[دلیل]] وجود [[کینه]] دیرینه دو [[قبیله]]، وقتی بنی بکر به [[خزاعه]] حمله کرد، [[قریش]] بر خلاف عهدنامه‌اش با [[نبی خاتم]] {{صل}} مخفیانه به بنی بکر [[کمک]] کردند و شبانه کسانی از [[قریش]] آنها را در حمله به [[خزاعه]] [[یاری]] کردند<ref>جوامع السیره، ص ۱۷۷ - ۱۷۸ و المغازی، ج ۲، ص ۷۸۳ – ۷۸۴.</ref><ref>[[گلشاد حیدری|حیدری، گلشاد]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۱۹۲.</ref>.

==[[امین]] [[مشرکان]]==  

{{پانویس}}

[[رده:سیره پیامبر خاتم]]

[[رده:فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]

[[رده: رفتار با دشمنان]]