سوره صف در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = سوره صف

اسلام [[ناسخ]] سایر [[ادیان الهی]] است و [[پیروان ادیان]] دیگر موظفند که به [[دین اسلام]] [[ایمان]] بیاورند و اگر از روی [[عناد]] و [[لجاجت]] [[ایمان]] نیاورند گناهکارند و [[قضاوت]] درباره آنان با [[احکم الحاکمین]] است. [[نسخ]]، پایان یافتن زمانی چیزی را گویند. [[فقهاء]] و [[متکلمین]] اسلام، [[ادیان آسمانی]] دیگر را نسخ شده می‌دانند. آیه‌ها و حدیث‌هایی فراوان این دیدگاه را [[پشتیبانی]] می‌کند. برخی بر این باورند که شریعت‌های گذشته [[منسوخ]] نیست و هم اکنون [[پیروی]] از آنها رواست و از این رو، به وادی [[کثرت‌گرایی]] درافتاده‌اند، ولی [[آموزه‌های اسلامی]] پشتیبانی نسخ را می‌‌توان این‌گونه دسته‌بندی کرد:

#فراخواندن اهل کتاب به اسلام و [[اقامه دلیل]] بر [[اثبات]] [[حقانیت]] آن؛

«[[شریعت]] راهی است که برای هر یک از [[امت‌ها]] و پیامبرانی که بدان [[مبعوث]] شده‌اند آماده شده و اخص از دین است و از این رو، قابل نسخ است و لذا ممکن است در شریعتی به دلیل منقضی شدن [[مصلحت]] [[حکم]] پیشین و پیدایش حکمی تازه، برخی [[احکام]] نسخ شود که نسخ [[حکم]] [[حبس]] ابد [[زنان]] زناکار به تازیانه و سنگسار از این قبیل است، اما دین به معنای یک [[قانون]] کلی و طریق عمومی [[الهی]] که برای تمام [[ملت‌ها]] و [[جوامع]] وضع شده و [[قوانین]] کلی [[حاکم]] بر آن، هرگز نسخ نمی‌پذیرد»<ref>المیزان، ج۵، ص۵۳۲ – ۵۳۴.</ref>.