صبغة الله: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ * وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُوا قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ *قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ * صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ}}<ref>«و گفتند: یهودی یا مسیحی باشید تا راه یابید؛ بگو: (خیر) بلکه ما بر آیین ابراهیم درست‌آیین  هستیم و او از مشرکان نبود * و گفتند: یهودی یا مسیحی باشید تا راه یابید؛ بگو: (خیر) بلکه ما بر آیین ابراهیم درست‌آیین  هستیم و او از مشرکان نبود *بگویید: ما به خداوند و به آنچه به سوی ما و به سوی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نبیرگان  فرو فرستاده شده و به آنچه به موسی و عیسی و آنچه به (دیگر) پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده است ایمان آورده‌ایم؛ میان هیچ‌یک از آنان فرق نمی‌نهیم و ما فرمانبردار اوییم * رنگ (و نگار) خداوند را (بگزینید)  و خوش‌رنگ (و نگار)‌تر از خداوند کیست؟ و ما پرستندگان اوییم» سوره بقره، آیه ۱۳۵-۱۳۶ و ۱۳۸.</ref>. '''نکته''': منشأ [[اختلاف]] و امتیاز افراد و قبائل و [[ملل]] [[عقاید]] و سننی است که به رنگ [[دین]] و آئین [[زندگی]] در می‌آید. [[تعصبات]] و [[غریزه]] امتیازجویی، هر چه بیشتر این‌گونه ممیزها را پر رنگ می‌سازد. این رنگ‌های ممیز، مانند رنگ‌های اجسام طبیعی است که به حسب ساختمان هر جسمی [[نور]] بسیط را تجزیه می‌کند و به صورت رنگ مخصوص و ممیز خود می‌گرداند. [[ملل]] و [[پیروان ادیان]] هم باید مانند [[پیمبران]] و پیشروان، [[تسلیم]] [[نور]] مطلق [[حق]] شوند. {{متن قرآن|صِبْغَةَ اللَّهِ}} [[ایمان به قرآن]] و [[تعالیم]] نازل شده بر [[پیامبر اسلام]] و [[ابراهیم]]، [[اسماعیل]]، [[اسحاق]]، [[یعقوب]]، و [[اسباط]] [[نشانه ]]- {{متن قرآن|صِبْغَةَ اللَّهِ}} - و درآمدن به رنگ خدایی است و اگر [[تسلیم]] نشدند، و آئین خدایی را در نفسیات شخصی و قومی خود تحلیل بردند و تجزیه کردند، رنگی که به نام آئین به خود می‌گیرند رنگ خدایی نیست. این رنگ‌های خود ساخته ناشی از نفسیات آنان و تجزیه [[نور]] بسیط و جامع آئین خدایی می‌باشد که نه [[جمال]] و کمالی دارد، نه [[ثبات]] و بقایی، زیرا این‌گونه رنگ‌های فردی و قومی انعکاسی از تقالید و اوهام افراد و [[اقوام]] و در معرض تغییر و زوال است و پیوسته اختلاف‌انگیز و [[گمراه‌کننده]] می‌باشد. [[هدایت]] و [[توحید]] در [[پیروی]] از [[ملت]] [[ابراهیم]] و [[تسلیم]] وجه نفس به [[خداوند]] است که انعکاس [[نور]] [[خدا]] و رنگ‌آمیزی خدایی را می‌نمایاند: {{متن قرآن|وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً}}<ref>«و خوش‌رنگ (و نگار)‌تر از خداوند کیست؟» سوره بقره، آیه ۱۳۸.</ref> [[پرستش]] [[خداوند]] و برگشت وجهه [[باطن]] به سوی او نفس را از کدورت‌ها و عصبیت‌ها [[پاک]] می‌گرداند، و هر رنگی را از خود می‌زداید و آن را برای تجلی [[اراده]] و صفات عالیه [[الهی]] [[صیقل]] می‌دهد، آن‌سان که جسم‌های جامد با [[تسلیم شدن]] به قوای حیاتی رنگ و [[جمال]] [[برتری]] می‌یابد و به آنها می‌گراید: {{متن قرآن|وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ}}<ref>«و ما پرستندگان اوییم» سوره بقره، آیه ۱۳۸.</ref><ref>پرتوی از قرآن، ج۱، ص۳۱۹.</ref>.