ضرورت وجود مفسر قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[قانون‌گذار]] [[قرآن]] [[پروردگار]] است

# [[معارف]] و [[احکام]] آن از سنخ [[علوم]] متعارف بشری نیست؛ تا به آنجا که [[خداوند]] به [[رسول اکرم]]{{صل}} می‌فرماید:{{متن قرآن|وَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و خداوند کتاب و فرزانگی بر تو فرو فرستاد و به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref>. یعنی [[خداوند]] با [[نزول]] [[کتاب الهی]]، باب [[معارف]] و حکمی را بر پیامبرش{{صل}} گشود که هرگز از طرق دیگر برای ایشان قابل دسترسی نبود. هنگامی که مسئله برای شخص اوّل عالم امکان چنین است، به طریق اولی [[تکلیف]] [[مردم]] عادّی در [[فهم]] [[معارف قرآن]] روشن است؛ که اگر [[انبیاء الهی]]{{عم}} [[مبعوث]] نمی‌شدند و باب [[وحی]] بر [[انسان]] گشوده نمی‌شد، به طور کامل و برای همیشه از [[علوم]] فراوانی [[محروم]] بودند.

# [[تفسیر]] [[قانون]]، در هر عصری توسّط [[مرجع]] تفسیرکننده انجام می‌گیرد؛ تا رفع [[مخاصمه]] کرده و راهکاری عملی برای برون‌رفت از مشکل و [[اختلاف]] بین [[امّت]] ارائه دهد. طبعاً ممکن است که راه‌کار این [[مرجع]]، حکایت از [[حقیقت]] ننماید و ممکن است [[تفاسیر]] کامل‌تری نیز خارج از [[مرجع]] مذکور وجود داشته باشد. همچنین ممکن است که [[تفسیر]] مذکور در اعصار گوناگون تغییر نماید و برداشتی متفاوت از متن [[قانون]] ارائه گردد. حال آنکه [[تفسیر قرآن]] توسط [[ائمه]]{{عم}}، در همه اعصار، حکایت از یک [[حقیقت]] واحد می‌نماید؛ گرچه ممکن است به حسب ظاهر با یکدیگر مخالف باشد.

{{مدخل وابسته}}