عوامل کفر در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

عوامل کفر در کلام اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۲

۱۷ بایت حذف‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 #'''[[استکبار]]:''' نخستین نمونه [[استکبار]]، در [[شیطان]] نمود یافت و او را به وادی [[کفر]] کشاند و [[قرآن]] بارها از این موضوع سخن گفته است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ }}؛ سوره بقره، آیه ۳۴؛ {{متن قرآن| فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ}}؛سوره ص، آیه 73؛ {{متن قرآن|قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ}}؛ آیه 76؛ {{متن قرآن|فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبَى أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلاَّ تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ }}؛ سوره حجر، آیه ۳۳- ۳۰.</ref>. [[فرعون]] و [[پیروان]] او نیز [[استکبار]] ورزیدند و هر چند به وجود [[خدا]] [[یقین]] داشتند، [[حقانیت]] [[موسی]] را نپذیرفتند و بدو [[ایمان]] نیاوردند<ref>وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ؛ سوره نمل، آیه ۱۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 347.</ref>.
 #'''[[دنیاطلبی]]:''' حب [[دنیا]] و [[فریفتگی]] به [[ظواهر]] [[دنیوی]]، از عوامل مهم [[کفر]] است. آنان که شیفته [[مقامات]] [[دنیایی]] و لذاید خاکی‌اند، به [[حقیقت]] [[ایمان]] راه نمی‌یابند<ref>{{متن قرآن|قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الآخِرَةُ عِندَ اللَّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ وَلَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ}}؛ سوره بقره، آیه ۹۴ و ۹۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 347.</ref>.
-#[[حسادت]]: آنان که حد خویش را نگاه نمی‌دارند و چشم آن ندارند که دیگران را در [[نعمت‌های الهی]] ببینند، از [[حق]] و [[حقیقت]] روی بر می‌تابند<ref>{{متن قرآن| بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُواْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ فَبَاؤُواْ بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ }}؛ سوره بقره، آیه ۹۰.</ref>.[[حسادت]] سران و [[عالمان]] [[یهود]] به [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[ایمان]] نیاوردن آنان، [[گواهی]] است بر این [[حقیقت]]<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
+# [[حسادت]]: آنان که حد خویش را نگاه نمی‌دارند و چشم آن ندارند که دیگران را در [[نعمت‌های الهی]] ببینند، از [[حق]] و [[حقیقت]] روی بر می‌تابند<ref>{{متن قرآن| بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُواْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ فَبَاؤُواْ بِغَضَبٍ عَلَى غَضَبٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ }}؛ سوره بقره، آیه ۹۰.</ref>.[[حسادت]] سران و [[عالمان]] [[یهود]] به [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[ایمان]] نیاوردن آنان، [[گواهی]] است بر این [[حقیقت]]<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
-#[[خواهش‌های نفسانی]]: [[پیروی]] از [[خواهش‌های نفسانی]]، کسانی بسیار را از بلندای [[ایمان]] به [[پستی]] [[کفر]] و بی‌ایمانی لغزانیده است. [[بلعم باعورا]]- که [[قرآن]] ماجرای او را باز گفته است- از این کسان است<ref>{{متن قرآن|وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۷۶؛ {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۸۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
+# [[خواهش‌های نفسانی]]: [[پیروی]] از [[خواهش‌های نفسانی]]، کسانی بسیار را از بلندای [[ایمان]] به [[پستی]] [[کفر]] و بی‌ایمانی لغزانیده است. [[بلعم باعورا]]- که [[قرآن]] ماجرای او را باز گفته است- از این کسان است<ref>{{متن قرآن|وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۷۶؛ {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لاَ تَهْوَى أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۸۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
-#[[تقلید کورکورانه]]: از آن رو [[تقلید]] کور مایه بی‌ایمانی می‌شود که [[انسان]] را از [[اندیشه]] و [[تفکر]] باز می‌دارد<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلاَّ قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ}}؛ سوره زخرف، آیه ۲۳؛ {{متن قرآن|وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلا}}؛ سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
+# [[تقلید کورکورانه]]: از آن رو [[تقلید]] کور مایه بی‌ایمانی می‌شود که [[انسان]] را از [[اندیشه]] و [[تفکر]] باز می‌دارد<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلاَّ قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ}}؛ سوره زخرف، آیه ۲۳؛ {{متن قرآن|وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلا}}؛ سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
-#[[گناه]]: اگر [[گناه]] با پای‌فشاری همراه گردد و [[توبه]] و [[پشیمانی]] در پی نیاورد، موجب [[کفر]] و [[الحاد]] می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلاَّ كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ كَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}؛ سوره مطففین، آیه ۱۴/ ۱۲؛ دوم/ ۱۰.</ref>. در [[روایت]] آمده است که از [[امام موسی بن جعفر ]]{{ع}} پرسیدند: "آیا [[گناهان کبیره]] [[ایمان]] را از [[آدمی]] می‌گیرند؟" فرمود: "آری و [[گناهان]] دیگر نیز". همچنین از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] است که فرمود: "زناکار به حال [[ایمان]] زنا نمی‌کند و سارق به حال [[ایمان]] به دزدی نمی‌رود"<ref>بحارالانوار، ۶۳ و ۶۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
+# [[گناه]]: اگر [[گناه]] با پای‌فشاری همراه گردد و [[توبه]] و [[پشیمانی]] در پی نیاورد، موجب [[کفر]] و [[الحاد]] می‌شود<ref>{{متن قرآن|وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلاَّ كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ كَلاَّ بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}؛ سوره مطففین، آیه ۱۴/ ۱۲؛ دوم/ ۱۰.</ref>. در [[روایت]] آمده است که از [[امام موسی بن جعفر]]{{ع}} پرسیدند: "آیا [[گناهان کبیره]] [[ایمان]] را از [[آدمی]] می‌گیرند؟" فرمود: "آری و [[گناهان]] دیگر نیز". همچنین از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] است که فرمود: "زناکار به حال [[ایمان]] زنا نمی‌کند و سارق به حال [[ایمان]] به دزدی نمی‌رود"<ref>بحارالانوار، ۶۳ و ۶۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 348.</ref>.
 == منابع ==
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:مدخل]]
 [[رده:عوامل کفر]]
 [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]]