لقاءالله: تفاوت میان نسخه‌ها

#از آنجا که مسأله [[نبوت]] در طول تاریخش با انواع [[غلو]] و [[مبالغه]] همراه بوده است [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌فرماید: بگو من فقط بشری همچون شما هستم یگانه امتیازم این است که بر من [[وحی]] می‌شود {{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ}} که [[معبود]] شما فقط یکی است {{متن قرآن|أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ}} و بنابراین هر کس [[امید]] لقای پروردگارش را دارد باید [[عمل صالح]] انجام دهد {{متن قرآن|فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا}} لقای [[پروردگار]] که همان [[مشاهده]] [[باطنی]] ذات [[پاک]] او با چشم [[دل]] و [[بصیرت]] درون است گر چه در این [[دنیا]] هم برای [[مؤمنان راستین]] امکان‌پذیر است اما در [[قیامت]] به خاطر [[مشاهده]] آثار بیشتر و روشن‌تر جنبه همگانی و عمومی پیدا می‌کند. و نباید کسی را در [[عبادت]] پروردگارش [[شریک]] سازد {{متن قرآن|وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا}} به تعبیر روشن‌تر تا [[حقیقت]] [[خلوص]] و [[اخلاص]]، در عمل نیاید رنگ [[عمل صالح]] به خود نخواهد گرفت. در [[حقیقت]] عمل صالحی که از [[انگیزه]] [[الهی]] و [[اخلاص]]، سر چشمه گرفته و با آن آمیخته شده است گذر [[نامه]] لقای [[پروردگار]] است؛

# [[انکار وحی]] و [[تکذیب]] [[آیات الهی]] {{متن قرآن|وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا...}} ریشه در نداشتن [[ایمان]] به [[لقای الهی]] است و نتیجه آن احضار برای [[عذاب]] {{متن قرآن|فَأُولَئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۹۴.</ref>.

== منابع ==

[[رده:لقاءالله]]