جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*دوران [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} که درخشانترین فراز [[تاریخ]] و روشنترین دوران [[زندگی]] انسانی است، ویژگیهای فراوانی دارد از جمله مهمترین آنها [[حاکمیت]] واپسین [[معصوم]] و [[حجت الهی]] است. درباره [[محل زندگی حضرت مهدی]]{{ع}} و [[حکومت]] آن [[حضرت]] در [[عصر ظهور]]، [[روایات]] فراوانی وجود دارد. در این [[روایات]]، به طور عمده [[مسجد سهله]] را منزل آن [[حضرت]] و [[شهر]] [[کوفه]] را به عنوان پایگاه [[حکومتی]] آن [[حضرت]] معرفی کردهاند<ref>شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>. | *دوران [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} که درخشانترین فراز [[تاریخ]] و روشنترین دوران [[زندگی]] انسانی است، ویژگیهای فراوانی دارد از جمله مهمترین آنها [[حاکمیت]] واپسین [[معصوم]] و [[حجت الهی]] است. درباره [[محل زندگی حضرت مهدی]]{{ع}} و [[حکومت]] آن [[حضرت]] در [[عصر ظهور]]، [[روایات]] فراوانی وجود دارد. در این [[روایات]]، به طور عمده [[مسجد سهله]] را منزل آن [[حضرت]] و [[شهر]] [[کوفه]] را به عنوان پایگاه [[حکومتی]] آن [[حضرت]] معرفی کردهاند<ref>شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>. | ||
#روزی در محضر [[مقدس]] [[رئیس]] [[مذهب]]، [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} از [[مسجد سهله]] گفتوشنود شد، آن [[حضرت]] فرمود: أما انه منزل صاحبنا اذا قام [[باهله]]<ref>شیخ کلینی، کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>؛ آنجا اقامتگاه [[صاحب]] ما است؛ هنگامی که با خانوادهاش [[قیام]] کند. در برخی از منابع، به جای "قام"، "قدم" تعبیر شده است؛ یعنی هنگامی که تشریف بیاورد<ref>شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص ۳۸۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۱.</ref>. | #روزی در محضر [[مقدس]] [[رئیس]] [[مذهب]]، [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} از [[مسجد سهله]] گفتوشنود شد، آن [[حضرت]] فرمود: أما انه منزل صاحبنا اذا قام [[باهله]]<ref>شیخ کلینی، کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>؛ آنجا اقامتگاه [[صاحب]] ما است؛ هنگامی که با خانوادهاش [[قیام]] کند. در برخی از منابع، به جای "قام"، "قدم" تعبیر شده است؛ یعنی هنگامی که تشریف بیاورد<ref>شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص ۳۸۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۱.</ref>. | ||
#[[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} هنگام ترسیم خط سیر [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} [[در آستانه ظهور]]، میفرماید: گویی او را با چشم خود میبینم که از [[وادی السلام]] عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانیاش همی درخشد، به سوی [[مسجد سهله]] در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و [[خدا]] را اینگونه میخواند: {{عربی|"لا اله الا الله حقاً حقاً..."}}<ref>طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۳.</ref>. | # [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} هنگام ترسیم خط سیر [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} [[در آستانه ظهور]]، میفرماید: گویی او را با چشم خود میبینم که از [[وادی السلام]] عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانیاش همی درخشد، به سوی [[مسجد سهله]] در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و [[خدا]] را اینگونه میخواند: {{عربی|"لا اله الا الله حقاً حقاً..."}}<ref>طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۳.</ref>. | ||
#[[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[یار]] باوفایش [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویی فرود آمدن [[قائم]]{{ع}} را با اهل و عیالش در [[مسجد سهله]]، با چشم خود میبینم. [[ابوبصیر]] عرض کرد: "آیا محل اقامت دائمی آن [[حضرت]]، در [[مسجد سهله]] خواهد بود؟" [[حضرت]] فرمود: "آری". سپس فرمود: [[مسجد سهله]]، [[اقامتگاه حضرت]] ادریس{{ع}} بود. [[مسجد سهله]] [[اقامتگاه حضرت]] [[ابراهیم]]{{ع}} بود. [[خداوند]]، [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرده، جز این که در [[مسجد سهله]] [[نماز]] گزارده است. [[مسجد سهله]]، پایگاه [[حضرت خضر]]{{ع}} است. کسی که در [[مسجد سهله]] اقامت کند، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[رسول اکرم]]{{صل}} اقامت کند. مرد و [[زن]] با ایمانی یافت نمیشود، جز این که دلش به سوی [[مسجد سهله]] پر میزند..<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۴۳۵، ح ۳.</ref>. البته چگونگی [[زندگی]] در [[عصر ظهور]] مشخص نشده است؛ ولی به نظر میرسد تفاوت بسیاری با نحوه [[زندگی]] امروزی داشته باشد. [[تکامل]] [[علوم]] بشری، کمال [[عقلانی]] [[بشر]]، گسترش [[خارق العاده]] امکانات و [[رفاه عمومی]]، [[امنیت فراگیر]] بر کل کره [[زمین]] و... به طور قطع ویژگیهایی را برای [[زندگی]] در آن زمان ایجاد خواهد کرد که به [[راستی]] در تصور ما نمیگنجد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۲۶-۱۳۹.</ref>. | # [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[یار]] باوفایش [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویی فرود آمدن [[قائم]]{{ع}} را با اهل و عیالش در [[مسجد سهله]]، با چشم خود میبینم. [[ابوبصیر]] عرض کرد: "آیا محل اقامت دائمی آن [[حضرت]]، در [[مسجد سهله]] خواهد بود؟" [[حضرت]] فرمود: "آری". سپس فرمود: [[مسجد سهله]]، [[اقامتگاه حضرت]] ادریس{{ع}} بود. [[مسجد سهله]] [[اقامتگاه حضرت]] [[ابراهیم]]{{ع}} بود. [[خداوند]]، [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرده، جز این که در [[مسجد سهله]] [[نماز]] گزارده است. [[مسجد سهله]]، پایگاه [[حضرت خضر]]{{ع}} است. کسی که در [[مسجد سهله]] اقامت کند، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[رسول اکرم]]{{صل}} اقامت کند. مرد و [[زن]] با ایمانی یافت نمیشود، جز این که دلش به سوی [[مسجد سهله]] پر میزند..<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۴۳۵، ح ۳.</ref>. البته چگونگی [[زندگی]] در [[عصر ظهور]] مشخص نشده است؛ ولی به نظر میرسد تفاوت بسیاری با نحوه [[زندگی]] امروزی داشته باشد. [[تکامل]] [[علوم]] بشری، کمال [[عقلانی]] [[بشر]]، گسترش [[خارق العاده]] امکانات و [[رفاه عمومی]]، [[امنیت فراگیر]] بر کل کره [[زمین]] و... به طور قطع ویژگیهایی را برای [[زندگی]] در آن زمان ایجاد خواهد کرد که به [[راستی]] در تصور ما نمیگنجد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۲۶-۱۳۹.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[رده:محل زندگی امام مهدی در دوران ظهور]] | [[رده:محل زندگی امام مهدی در دوران ظهور]] | ||
[[رده:مدخل درسنامه مهدویت ج۲]] | [[رده:مدخل درسنامه مهدویت ج۲]] | ||