مصیبت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = مصیبت

«خداوندا! [[عمر]] مرا آن‌قدر دراز مکن که به [[قساوت]] قلبم انجامد؛ و مرا به حادثه‌ای دردناک و سخت که شکوهم از میان ببرد یا مقامی که [[قدر]] و منزلتم را حقیر گرداند یا نقیصه‌ای که [[مقام]] و [[مرتبت]] خویش از کف بدهم، گرفتار منمای»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. آن [[حضرت]] از [[خداوند بزرگ]] به خاطر [[نجات]] او از حوادث سخت و دشواری‌های جانفزا [[قدردانی]] کرده و می‌فرماید: «ای [[خداوند]]! [تو را [[سپاس]]] که بسیاری از ابرهای [[بلا]] را که بر سر من [[خیمه]] زده بود، پراکنده ساختی... و چشمان حوادثِ بسیاری را از من بردوختی و حجاب‌های [[غم]] و [[اندوه]] فراوانی را به یک سو زدی... چه بسا به سر در افتاده بودم و تو مرا بر پای داشتی و چه بسا [[مسکنت]] و [[بیچارگی]] که به یکباره از میان برداشتی»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref>.

در [[مکتب]] [[امام سجاد]]{{ع}} از دست دادن فرصت‌های مناسب [[عبادت]] و [[بندگی]]، به ویژه [[فرصت]] [[ارزشمند]] [[ماه رمضان]]، موجب [[اندوه]] و [[نگرانی]] است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا، وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا}}؛ «بار خدایاا! [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندان او]] از سپری شدن [[رمضان]] اندوهگینیم، تو ما را بر [[اندوه]] این [[فراق]] [[پاداش]] [[خیر]] ده و این [[روز]] [[عید]] و [[روز]] [[روزه]] گشادن را بر ما [[مبارک]] گردان»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیه، امام زین‌العابدین{{ع}}،، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ گلستان،‌مصلح‌الدین سعدی، قدیانی، تهران، ۱۳۷۰؛ لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، دانشگاه تهران، ۱۳۶۷.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «مصیبت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۰۷.</ref>

== منابع ==

[[رده:مصیبت در معارف و سیره سجادی]]