نامۀ ۲۳ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نامۀ ۲۳ نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۵

۵۳ بایت حذف‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 *هنگامی‌ که [[امام]] در بستر [[شهادت]] قرار گرفت با فرزندانش وصیتی را آغاز کرد. در آغاز، آنان را به دو رکن [[اسلام]]، یعنی [[توحید]] و [[پیروی]] از [[سنت نبوی]] [[هدایت]] و سفارش کرد که اگر چنین کنند از [[سرزنش]] سرزنشگران در امان‌اند. سپس آنان را به [[عبرت‌پذیری]] از وضعیت خود و تحول وضعیت از دیروز تا امروز و فردا که به [[دیدار]] معبود می‌شتابد، [[دعوت]] می‌کند. هم‌چنین می‌فرماید که اگر زنده بمانم خود می‌دانم چه کنم. اما گذشت را بر قصاص ترجیح می‌دهد و [[فرزندان]] خویش را به گذشت [[تشویق]] می‌کند و آنان را در گرفتن یا بخشیدن [[حق]] خویش [[صاحب]] [[اختیار]] می‌داند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 769.</ref>.
 ==مطالب مهم [[نامه]]==
-#[[توحید]] و نفی [[شرک]]؛
+# [[توحید]] و نفی [[شرک]]؛
-#[[عبرت‌پذیری]] از وقایع [[دنیا]]؛
+# [[عبرت‌پذیری]] از وقایع [[دنیا]]؛
 #اهمیت [[بخشش]] و گذشت؛
 #انس او با [[مرگ]].
 ==فرازی از [[نامه]]==
-*[[وصیت]] و سفارش من به شما آن است که چیزی را با [[خدا]] انباز و همتا قرار ندهید و [[سنت]] [[محمد]] {{صل}} را ضایع و تباه نسازید (برخلاف [[دستور]] آن [[حضرت]] [[رفتار]] نکنید) و این دو ستون ([[شرک]] نیاوردن به‌خدا و [[رفتار]] طبق گفتار [[پیغمبر اکرم]]) را برپا نگاه دارید (که [[استواری]] بنای [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] بر این دو ستون است) و این دو چراغ را بیفروزید (تا در [[تاریکی]] [[نادانی]] و [[گمراهی]] سرگردان نشوید) [در این صورت] [[نکوهش]] و سرزنشی بر شما نیست. من دیروز [[یار]] و هم‌نشین شما بودم (با تن درست و [[توانایی]] و [[دلیری]]) و امروز برای شما [[عبرت]] و [[پند]] هستم (با همه [[دلاوری]] و بزرگی از پا افتاده‌ام) و فردا از شما دور می‌شوم (می‌میرم). اگر ماندم [[صاحب]] [[اختیار]] [[خون]] خودم (به خواست خویش بخواهم [[ابن ملجم]] را به‌کیفر می‌رسانم یا می‌بخشم) و اگر [[مردم]]، [[مرگ]] وعده‌گاه من است (اختیاری ندارم و شما به [[وظیفه شرعی]] خود [[رفتار]] کنید) و اگر (خواستم او را) ببخشم، [[بخشش]] برای من [[طاعت]] و [[بندگی]] (موجب [[قرب]] و نزدیکی به [[رحمت خدا]]) است، و (اگر شما خواستید او را ببخشید) [[بخشش]] برای شما [[نیکوکاری]] است، پس (شما او را) ببخشید (زیرا [[خداوند]] در [[قرآن کریم]]، [[سوره نور]]، [[آیه]] ۲۲ می‌فرماید: {{متن قرآن|أَلا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}<ref>آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد، در حالی‌که خدا آمرزنده و مهربان است</ref>.<ref>نکته‌ای که باید یادآوری شود آن است که امر امام {{ع}} در این‌که ابن‌ملجم را عفو کنید، در معرض بیان حکم مستحبی است و تردید آن حضرت در این‌جا که اگر مُردم یا نَمُردم منافات ندارد با این‌که آن بزرگوار به زمان مرگ خویش عالم و دانا بوده، چنان‌که در شرح سخن یه صد و چهل و نهم بیان شد.</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>.
+* [[وصیت]] و سفارش من به شما آن است که چیزی را با [[خدا]] انباز و همتا قرار ندهید و [[سنت]] [[محمد]] {{صل}} را ضایع و تباه نسازید (برخلاف [[دستور]] آن [[حضرت]] [[رفتار]] نکنید) و این دو ستون ([[شرک]] نیاوردن به‌خدا و [[رفتار]] طبق گفتار [[پیغمبر اکرم]]) را برپا نگاه دارید (که [[استواری]] بنای [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] بر این دو ستون است) و این دو چراغ را بیفروزید (تا در [[تاریکی]] [[نادانی]] و [[گمراهی]] سرگردان نشوید) [در این صورت] [[نکوهش]] و سرزنشی بر شما نیست. من دیروز [[یار]] و هم‌نشین شما بودم (با تن درست و [[توانایی]] و [[دلیری]]) و امروز برای شما [[عبرت]] و [[پند]] هستم (با همه [[دلاوری]] و بزرگی از پا افتاده‌ام) و فردا از شما دور می‌شوم (می‌میرم). اگر ماندم [[صاحب]] [[اختیار]] [[خون]] خودم (به خواست خویش بخواهم [[ابن ملجم]] را به‌کیفر می‌رسانم یا می‌بخشم) و اگر [[مردم]]، [[مرگ]] وعده‌گاه من است (اختیاری ندارم و شما به [[وظیفه شرعی]] خود [[رفتار]] کنید) و اگر (خواستم او را) ببخشم، [[بخشش]] برای من [[طاعت]] و [[بندگی]] (موجب [[قرب]] و نزدیکی به [[رحمت خدا]]) است، و (اگر شما خواستید او را ببخشید) [[بخشش]] برای شما [[نیکوکاری]] است، پس (شما او را) ببخشید (زیرا [[خداوند]] در [[قرآن کریم]]، [[سوره نور]]، [[آیه]] ۲۲ می‌فرماید: {{متن قرآن|أَلا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}<ref>آیا دوست ندارید که خدا شما را بیامرزد، در حالی‌که خدا آمرزنده و مهربان است</ref>.<ref>نکته‌ای که باید یادآوری شود آن است که امر امام {{ع}} در این‌که ابن‌ملجم را عفو کنید، در معرض بیان حکم مستحبی است و تردید آن حضرت در این‌جا که اگر مُردم یا نَمُردم منافات ندارد با این‌که آن بزرگوار به زمان مرگ خویش عالم و دانا بوده، چنان‌که در شرح سخن یه صد و چهل و نهم بیان شد.</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>.
-*[[سوگند]] به‌خدا از [[مرگ]] نمی‌آید به‌سوی من آینده‌ای که از آن رنجشی داشته باشم و نه پیداشونده‌ای که آن را نخواسته باشم (آماده [[مرگ]] هستم، چون [[نیک‌بختی]] همیشگی از پس [[مرگ]] است و دل‌بند به این [[زندگی]] نیستم) و (برای [[مرگ]]) نیستم مگر مانند جویای [[آب]] که (به [[آب]]) برسد و مانند خواهانی که (خواسته خود را) دریابد (زیرا نیکویی و [[نیک‌بختی]] از پس [[مرگ]] است، چنان‌که در [[قرآن کریم]]، سوره [[آل عمران]]، [[آیه]] ۱۹۸ می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا عِندَ اللهِ خَيْرٌ للْأَبْرَارِ}}<ref>و آنچه نزد خداست [نعمت‌های جاودانی] برای نیکوکاران بهتر است از کالاهای دنیا</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>.
+* [[سوگند]] به‌خدا از [[مرگ]] نمی‌آید به‌سوی من آینده‌ای که از آن رنجشی داشته باشم و نه پیداشونده‌ای که آن را نخواسته باشم (آماده [[مرگ]] هستم، چون [[نیک‌بختی]] همیشگی از پس [[مرگ]] است و دل‌بند به این [[زندگی]] نیستم) و (برای [[مرگ]]) نیستم مگر مانند جویای [[آب]] که (به [[آب]]) برسد و مانند خواهانی که (خواسته خود را) دریابد (زیرا نیکویی و [[نیک‌بختی]] از پس [[مرگ]] است، چنان‌که در [[قرآن کریم]]، سوره [[آل عمران]]، [[آیه]] ۱۹۸ می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا عِندَ اللهِ خَيْرٌ للْأَبْرَارِ}}<ref>و آنچه نزد خداست [نعمت‌های جاودانی] برای نیکوکاران بهتر است از کالاهای دنیا</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 770.</ref>.
-== جستارهای وابسته ==
 == منابع ==
@@ خط ۲۲: / خط ۲۰: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:مدخل]]
 [[رده:نامه‌های نهج البلاغه]]
 [[رده:مدخل نهج البلاغه]]