گریه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
مجموعه این [[روایات]] و [[سیره]] بزرگان و [[علمای شیعه]] که تا امروز استمرار دارد، گریه و [[اشک]] بر [[مصائب اهل بیت]] را به یکی از ارکان [[فرهنگ شیعی]] تبدیل کرده است. همچنانکه تحریک [[عاطفی]] و [[گریاندن]] افراد در سوگ [[اهل بیت]]، از گذشته تا امروز، عامل محوری در [[نگارش]] و تدوین [[مقاتل]] و نیز سرایش [[مراثی]] و نوحهها بوده است. این محوریت اشک و گریه را از جمله در کاربرد واژههایی نظیر «بکا» و «دمع» در نامگذاری برخی از مقاتل میتوان دید (به عنوان مثال الدمعة الساکبة، [[فیض]] الدموع، دمع السجوم، امواج البکا، [[طوفان]] البکا و...). | مجموعه این [[روایات]] و [[سیره]] بزرگان و [[علمای شیعه]] که تا امروز استمرار دارد، گریه و [[اشک]] بر [[مصائب اهل بیت]] را به یکی از ارکان [[فرهنگ شیعی]] تبدیل کرده است. همچنانکه تحریک [[عاطفی]] و [[گریاندن]] افراد در سوگ [[اهل بیت]]، از گذشته تا امروز، عامل محوری در [[نگارش]] و تدوین [[مقاتل]] و نیز سرایش [[مراثی]] و نوحهها بوده است. این محوریت اشک و گریه را از جمله در کاربرد واژههایی نظیر «بکا» و «دمع» در نامگذاری برخی از مقاتل میتوان دید (به عنوان مثال الدمعة الساکبة، [[فیض]] الدموع، دمع السجوم، امواج البکا، [[طوفان]] البکا و...). | ||
به نظر میرسد تأکید بسیار [[امامان شیعه]] بر [[فضیلت]] گریه بر امام حسین{{ع}} عکسالعملی بوده است به تلاشهای [[بنیامیه]] برای از یاد بردن عاشورا و ابزاری برای [[هویتبخشی]] و [[حفظ]] [[انسجام]] [[جامعه]] [[شیعیان]] در دورانی که تحت [[ظلم]] و فشار بودند. برخی محققان ازجمله [[محمد باقر بهبودی]] و [[مرتضی مطهری]] نیز این تأکید خاص بر گریه در روایات را ناظر به شرایط دوران [[زندگی]] امامان شیعه و وجه [[مبارزاتی]] گریه بر امام حسین{{ع}} در آن دوره دانسته و در تعمیم مدلول این روایات به گریه در همه زمانها و شرایط تردید کردهاند. [[ | به نظر میرسد تأکید بسیار [[امامان شیعه]] بر [[فضیلت]] گریه بر امام حسین{{ع}} عکسالعملی بوده است به تلاشهای [[بنیامیه]] برای از یاد بردن عاشورا و ابزاری برای [[هویتبخشی]] و [[حفظ]] [[انسجام]] [[جامعه]] [[شیعیان]] در دورانی که تحت [[ظلم]] و فشار بودند. برخی محققان ازجمله [[محمد باقر بهبودی]] و [[مرتضی مطهری]] نیز این تأکید خاص بر گریه در روایات را ناظر به شرایط دوران [[زندگی]] امامان شیعه و وجه [[مبارزاتی]] گریه بر امام حسین{{ع}} در آن دوره دانسته و در تعمیم مدلول این روایات به گریه در همه زمانها و شرایط تردید کردهاند. [[حضرت امام خمینی]] هم تأکید بر گریه و به خصوص تباکی را نشانه اهداف [[سیاسی]] [[شیعه]] دانسته و از تعبیر «گریه سیاسی» برای آن استفاده کرده است. | ||
گریه بر [[اهل بیت]] از موارد [[اختلاف]] بین [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] بوده است. در [[منابع حدیثی]] اهل سنت، روایاتی با مضمون [[مذمت]] گریه بر میت و [[عزاداری]] آمده است و بسیاری از علمای [[سنی]] با استناد به این [[روایات]]، گریه بر [[مردگان]] را «[[بدعت]]» و [[حرام]] [[شرعی]] میدانند<ref>[[محسن حسام مظاهری|مظاهری، محسن حسام]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «گریه»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۵۱.</ref> | گریه بر [[اهل بیت]] از موارد [[اختلاف]] بین [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] بوده است. در [[منابع حدیثی]] اهل سنت، روایاتی با مضمون [[مذمت]] گریه بر میت و [[عزاداری]] آمده است و بسیاری از علمای [[سنی]] با استناد به این [[روایات]]، گریه بر [[مردگان]] را «[[بدعت]]» و [[حرام]] [[شرعی]] میدانند<ref>[[محسن حسام مظاهری|مظاهری، محسن حسام]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «گریه»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۵۱.</ref> |