پرش به محتوا

نفی دشنام در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱۷: خط ۱۷:


هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم{{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]]{{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله]] [[بنی‌تمیم]] نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و عرض کرد: مرا وصیتی فرما. پس در آن چه [[حضرت]] به او [[وصیت]] فرمود این بود که: {{متن حدیث|لَا تَسُبُّوا النَّاسَ‏ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ}}<ref>«به مردمان دشنام ندهید که نتیجه آن عداوت و دشمنی میان ایشان است» الکافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۴.</ref>
هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم{{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]]{{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله]] [[بنی‌تمیم]] نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد و عرض کرد: مرا وصیتی فرما. پس در آن چه [[حضرت]] به او [[وصیت]] فرمود این بود که: {{متن حدیث|لَا تَسُبُّوا النَّاسَ‏ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ}}<ref>«به مردمان دشنام ندهید که نتیجه آن عداوت و دشمنی میان ایشان است» الکافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۴.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۹: خط ۲۷:


[[رده:دشنام]]
[[رده:دشنام]]
[[رده:مدخل]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش