همسایه: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[انسان]] موجودی [[اجتماعی]] است و در سایه زیست [[اجتماعی]]، به [[حق]] و [[حقوقی]] متقابل دست می‌یابد. [[دین اسلام]] نیز برای [[زندگی اجتماعی]] [[احکام]] و قوانینی وضع و در جهت بهبود روابط انسانی سفارش‌هایی کرده است. ملکه [[ایثار]] فضیلتی است که در سایه آن [[جوامع انسانی]] رنگ به‌خود می‌گیرند و [[کرامت]] [[انسان]] بیش از پیش نمایان می‌شود. از این‌رو [[قرآن کریم]] [[انصار]] را به‌دلیل [[از خودگذشتگی]] در برابر [[مهاجران]] مورد [[ستایش]] قرار می‌دهد: کسانی‌که قبل از [[مهاجران]] در [[مدینه]] جای گرفته و [[ایمان]] آورده‌اند، هرکس را که به‌سوی آنان کوچ کرده [[دوست]] دارند و نسبت به آنچه به ایشان داده شده است در دل‌هایشان حسدی نمی‌یابند؛ و هر چند در خودشان احتجاجی [مبرم] باشد، آنها را بر خودشان مقدم می‌دارند و هرکس از خست [[نفس]] خود مصون ماند، ایشان رستگاران‌اند<ref>{{متن قرآن| وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}؛ سوره حشر، آیه ۹</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۹۸.</ref>.

* [[امام سجاد]]{{ع}} در رساله [[حقوق]] خویش، بخشی از این [[حقوق]] را [[تبیین]] کرده‌اند: رعایت [[حقوق]] همسایه در غیاب او، گرامی داشتن و رعایت [[حرمت]] همسایه در حضور او، [[یاری]] همسایه، پرهیز از [[عیب‌جویی]] و عیب‌گویی، خیررسانی و [[نصیحت]]، [[حمایت]] از همسایه، [[بخشش]] و [[بردباری]] نسبت به همسایه<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۸۹۹.</ref>.

* [[امام علی]]{{ع}} در سخنان خود به محدوده [[همسایگی]] اشاره داشته‌اند. طبق [[سخنان امام]]{{ع}}، محدوده [[همسایگی]] [[چهل]] خانه از چهار طرف را در بر می‌گیرد. یعنی در چنین محدوده‌ای بین افراد، رعایت [[حقوق]] [[همسایگی]] لازم است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۹۰۰.</ref>.

# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]