کثرت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

کثرت در فقه سیاسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۰۶

۱۶ بایت حذف‌شده ، ‏۱ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = کثرت
@@ خط ۱۲: / خط ۱۱: @@
 {{متن قرآن|إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>«و اگر از بیشتر کسان روی زمین پیروی کنی تو را از راه خداوند به گمراهی می‌کشانند؛ جز پندار را پی نمی‌گیرند و آنان جز نادرست برآورد نمی‌کنند» سوره انعام، آیه ۱۱۶.</ref>.
-برخی قایل‌اند، جریان طبیعی [[حیات]] [[دنیا]] و [[زندگی مادی]]، [[جهل]] و [[غفلت]] و [[شهوت]] و دوری از [[معنویت]] است؛ لذا [[قرآن کریم]] اکثر [[مردم]] را در این جریان برشمرده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ}}<ref>« اما بیشتر مردم سپاس نمی‌گزارند» سوره بقره، آیه ۲۴۳.</ref>، {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>، {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«اما بیشتر (این) مردم ایمان نمی‌آورند» سوره هود، آیه ۱۷.</ref> و....<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۱۰، ص۲۷.</ref>
+برخی قایل‌اند، جریان طبیعی [[حیات]] [[دنیا]] و [[زندگی مادی]]، [[جهل]] و [[غفلت]] و [[شهوت]] و دوری از [[معنویت]] است؛ لذا [[قرآن کریم]] اکثر [[مردم]] را در این جریان برشمرده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ}}<ref>«اما بیشتر مردم سپاس نمی‌گزارند» سوره بقره، آیه ۲۴۳.</ref>، {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>، {{متن قرآن|وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«اما بیشتر (این) مردم ایمان نمی‌آورند» سوره هود، آیه ۱۷.</ref> و....<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۱۰، ص۲۷.</ref>
 عده‌ای [[آیات]] فوق را [[دلیل]] بر ردّ [[رأی]] [[اکثریت]]، از دیدگاه [[قرآن]] و [[اسلام]] قلمداد کرده‌اند؛ در حالی‌ که مفهوم نسبی تعداد [[مؤمنان]] با [[کافران]] یا [[عالمان]] با [[جاهلان]] در قرآن کریم در سطح همه [[انسان‌ها]] سنجیده می‌شود و هیچ ارتباطی با [[اجماع]] اکثر مردم یا [[اتفاق نظر]] بیشتر مردم، در درون یک [[جامعه]] [[ایمانی]] ندارد. قرآن کریم بر نظر جمع و عمل به نظر [[شورا]] در جامعه تأکید دارد. در شورا یا [[ائتمار]] که [[مشورت]] جمعی است، نظر اکثریت رجحان می‌یابد<ref>محمد هادی معرفت، فقه سیاسی.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۷-۴۵۸.</ref>