کوتاهی ورزیدن در تحصیل فضائل: تفاوت میان نسخه‌ها

*این [[وعده الهی]] است که بدون تردید از آن تخلّف نخواهد فرمود. از این [[وعده]] دریافته می‌شود که [[اراده]] [[انسان]] در شمار [[سجایای اخلاقی]] اوست؛ از این رو اگر از آن تخلف ورزد، با [[اراده تشریعی]] [[خداوند]] به [[مخالفت]] برخاسته، که در این صورت بدون تردید فعلی [[حرام]] را به‌جای آورده است.

*کوتاه سخن آن‌که [[انسان کامل]]، هرچند در برآورده‌ساختن خواسته‌های خود کوتاهی می‌نماید، امّا در به‌جای آوردن خواسته‌های بلند [[روحانی]] خود و جلب فوائد و [[منافع]] آن سخت گرم‌پوئی می‌کند؛ از این رو [[قناعت]] در برآوردن خواسته‌های نفسانی [[فضیلت]] است، و در مقابل [[حرص]] قرار می‌گیرد؛ همان‌گونه که [[قناعت]] در تحصیل [[فضائل]] نیز در شمار رذائل بوده، در مقابل [[غبطه]] قرار خواهد گرفت<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۴۹.</ref>.

*بنابر [[حدیثی]] گران‌بها، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرموده‌اند: "به‌زودی امت‌های دیگر بر شما [[غلبه]] می‌کنند...؛ در این حال کسی گفت: آیا در آن هنگام ما از عدد اندکی برخورداریم؟، فرمودند: شما در آن هنگام از عدد زیادی برخوردار هستید، امّا همچون خرده خاری که بر سیل می‌رود می‌باشید، [[خداوند]] از سینه‌های دشمنانتان [[ترس]] از شما را می‌زداید و در سینه‌های شما [[سستی]] می‌نهد؛ باز کسی گفت: ای [[پیامبر خدا]]! سُستی چیست؟، فرمودند: [[دنیادوستی]] و بدداشتن [[مرگ]]" <ref>{{متن حدیث|يوشك الامم تداعى عليكم تداعى الأكلة على قصعتها" قال قائل منهم: من قلّة نحن يومئذ؟ قال: "بل أنتم كثير، و لكنّكم غثاء كغثاء السيل‌، و لينزعنّ اللّه من عدوّكم المهابة منهم و ليقذفنّ في قلوبكم الوهن قال قائل: يا رسول اللّه و ما الوهن؟ قال: "حبّ الدنيا و كراهية الموت}}؛ سنن ابی داود، ح۳۷۴۵.</ref>؛ [[رذیلت]] حاضر نیز هر اندازه [[سُستی]] در به‌دست آوردن [[فضائل]] بیشتر شود، [[حرص]] بر [[دنیا]] و [[ترس]] از [[مرگ]] نیز بیشتر خواهد شد؛ و سرانجام جمع‌شدن خوی‌های [[زشت]] [[اخلاقی]]، نتیجه‌ای جز از سقوط از مدارج [[کمال انسانی]] و تسلّط [[حجاب]] مادّه بر [[قلب]] نخواهد داشت؛ در این هنگام این فرد و یا آن [[ملت]] - بنا به تعبیر [[مبارک]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} - همچون خاری خُرد بر سیلی پرشتاب، بی‌اراده و بی‌ارزش خواهد بود، که نه از تلاشی بهره‌مند است و نه بر [[سرنوشت]] خود مدیریّتی خواهد داشت<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۴۹-۴۵۰.</ref>.

*این مطلب، امروزه به‌وضوح در ملّت‌های [[اسلامی]] قابل مشاهده است. [[ضعف]] و سستیِ بنیان‌برافکنی که امروزه در این [[جوامع]] مشاهده می‌شود، تنها ناشی از روی‌گردانیِ آنان از جلب [[فضائل]] است؛ و در نتیجه آن پرداختن به دنیای فانی، بر آن اساس که قدرت‌های کفرپیشه [[جهان]] برای آنان ترسیم می‌نمایند.