کینه در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = کینه | | موضوع مرتبط = کینه | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
کینه به [[دل]] گرفتن از دیگران [[زندگی]] انسان را تلخ می‌کند. از این رو [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} عرض می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَبْدِلْنِي مِنْ بِغْضَةِ أَهْلِ الشَّنَآنِ الْمَحَبَّةَ}}<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ «[بار خدایا!]... و کینه‌توزی [[دشمنان]] مرا به [[محبت]] بدل بفرمای». | کینه به [[دل]] گرفتن از دیگران [[زندگی]] انسان را تلخ می‌کند. از این رو [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} عرض می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَبْدِلْنِي مِنْ بِغْضَةِ أَهْلِ الشَّنَآنِ الْمَحَبَّةَ}}<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ «[بار خدایا!]... و کینه‌توزی [[دشمنان]] مرا به [[محبت]] بدل بفرمای». | ||
[[کینه‌ورزی]] انسان نسبت به دیگران، رابطه محبت‌آمیز او با آنها را مخدوش کرده و [[قلب]] را تیره می‌سازد. [[امام چهارم]]{{ع}} عرضه می‌دارد: «بار خداوندا! کینه [[مؤمنان]] را از قلب من برکن»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱ و ۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم؛ لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، ۱۳۶۷، تهران، دانشگاه تهران.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کینه و حقد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۰.</ref> | [[کینه‌ورزی]] انسان نسبت به دیگران، رابطه محبت‌آمیز او با آنها را مخدوش کرده و [[قلب]] را تیره می‌سازد. [[امام چهارم]]{{ع}} عرضه می‌دارد: «بار خداوندا! کینه [[مؤمنان]] را از قلب من برکن»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱ و ۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم؛ لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، ۱۳۶۷، تهران، دانشگاه تهران.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کینه و حقد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۱: | ||
[[رده:کینه در معارف و سیره سجادی]] | [[رده:کینه در معارف و سیره سجادی]] | ||